La musique souvent me prend comme une mer !Vers ma pâle étoile,Sous un plafond de brume ou dans un vaste éther,Je mets à la voile ;
La poitrine en avant et les poumons gonflésComme de la toileJ'escalade le dos des flots amoncelésQue la nuit me voile ;
Je sens vibrer en moi toutes les passionsD'un vaisseau qui souffre;Le bon vent, la tempête et ses convulsions
Sur l'immense gouffreMe bercent. D'autres fois, calme plat, grand miroirDe mon désespoir !
(on répète depuis le début)
غالياً ما تحملني الموسيقا كما يحملني موج البحرنحو نجمي الشاحبوتحت سقف من الضباب أو في أثير واسعأبحر
فأتسلق متن الأمواج المتراكمة التي يحجبها عني الليلوصدري إلى الأمام ورئتاي منفوختانكأنهما من قماش
إني لأشعر في داخلي بكل انفعالاتمركب مشرف على الغرقوأشعر بالريح المواتية وبالعاصفة واختلاجاتها
تهدهدني فوق اللجة المتراميةوأحياناً أخرى أسمعها هادئة ملساءكأنها مرآة يأسي الكبيرة
Mne hudba schvátí časem jako ocean! K své bledé hvězdě dál,ať volným étherem, ať pod mhy stropem hnán, já plachty své jsem vzpjal;
A plíce vzedmuté jak z plátna, mužně v před i hruď i každý sval,já volně přeskáči vln skrytých nocí hřbet, hřmí přes jich vrch můj cval;
Vše vášně korábu, jenž má se ztroskotat, svou duší cítím třásti;i vítr příznivý, i bouř a její chvat
Obrovskou nad propastímnou chví. — A jindy zas, to zrcadlo, jež hostí obraz mé zoufalosti!
音楽は時に海となって 余を青ざめた星に運ぶ もやに包まれ 大気を吸い込み 余は彼方へと船出するのだ
風をはらんだ帆のように 胸を突き出し 肺を膨らませ 余は波の背を渡ってゆく 夜の闇の中を
体内には難破船の情念が いっせいにわななくのを感ずる そよ吹く風や目くるめく嵐が
余を深淵の上に揺らめかす 海はまた時に凪いで 余の絶望を映す鏡となる
Muzyka mnie ogarnia niekiedy jak morze!Ku mojej gwieździe bladejPod stropem mgły lub w puste eteru przestworzeRozpinam żagiel.
Pierś ma naprzód podana, wzdymają się płuca,Niby płótno żaglowe,Na grzbiety fal się wdzieram, noc zasłonę rzucaNa moją głowę.
I czuję, jak namiętnie tętnią w moim pulsieWszystkie tortury okrętu,Przychylny wiatr, i nawałnice, i konwulsje
Wśród niezmiernego odmętuKołyszą mnie. Lub cisza płaska w morzu pustemJest mej rozpaczy lustrem!
muzik beni genelde bir deniz gibi alir!sonuk yildizima dogru goturur,bir sisten tavan altina ya da yogun bir eter icine,yola koyulurum;
sismis godsum ve dolmus cigerlerimleyelkenler gibiust uste gelen dalgalarin sirtindan asarimgece beni orter
icimde hissederim butun tutkulariniaci ceken bir gemininiyi ruzgar, firtina ve onun sarsintilari
derin ucurumun uzerindebeni sallarlar. Baska zamanlar, olu sessizligi,umutsuzlugumun buyuk aynasi