Charles Baudelaire "Spleen (4) Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle..." Слова пісні

Переклад:arcsdeeleshuitplptruzh

Spleen (4) Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle...

Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercleSur l'esprit gémissant en proie aux longs ennuis,Et que de l'horizon embrassant tout le cercleIl nous verse un jour noir plus triste que les nuits ;

Quand la terre est changée en un cachot humide,Où l'Espérance, comme une chauve-souris,S'en va battant les murs de son aile timideEt se cognant la tête à des plafonds pourris ;

Quand la pluie étalant ses immenses traînéesD'une vaste prison imite les barreaux,Et qu'un peuple muet d'infâmes araignéesVient tendre ses filets au fond de nos cerveaux,

Des cloches tout à coup sautent avec furieEt lancent vers le ciel un affreux hurlement,Ainsi que des esprits errants et sans patrieQui se mettent à geindre opiniâtrement.

- Et de longs corbillards, sans tambours ni musique,Défilent lentement dans mon âme ; l'Espoir,Vaincu, pleure, et l'Angoisse atroce, despotique,Sur mon crâne incliné plante son drapeau noir.

Spleen (4) - Když nízké nebe nám jak víko rakve tíží...

Když nízké nebe nám jak víko rakve tížína duchu štkajícím ve spáru dlouhé nudy,a z dálky obzoru kol dokola k nám nížíden černý, smutnější nad noc a její trudy;

když země změněna jest vlhké na vězení,kde Naděj krčí se jak netopýr a tmamisvým křídlem bázlivým naráží o sklepení,si hlavu natlouká o spuchřelé kol trámy;

když hustý, dlouhý déšť své charé kapky snuje,velkého žaláře tak mříže nápodobí,když hnusných pavouků kol zástup poletuje,by roztáh’ sítě své nad mozků našich koby:

Tu náhle rozlehne se divý poplach zvonů,a děsné vytí jich to zalétá až k nebi,jak duchů bez vlasti a bludných, v stálém honu,roj vzdorný, zoufalý, jenž příšerně se šklebí.

Pohřební průvody bez bubnů, hudby zvolnamou duší táhnou dál, co Naděj v slzí zdrojia Úzkost zoufalá a despotická, bolnávtkne černý prapor svůj v schýlenou lebku moji!

Přeložil Jaroslav Vrchlický

Spleen (4) - Kiedy niebo, jak ciężka z ołowiu...

Kiedy niebo, jak ciężka z ołowiu pokrywa,Miażdży umysł złej nudzie wydany na łup,Gdy spoza chmur zasłony szare światło spływa,Światło dnia smutniejszego niźli nocy grób;

Kiedy ziemia w wilgotne zmienia się więzienie,Skąd ucieka nadzieja, ten płochliwy stwór,Jak nietoperz, gdy głową tłukąc o sklepienie,Rozbija się bezradnie o spleśniały mur;

Gdy deszcz robi ze świata olbrzymi kryminałI kraty naśladuje gęstwa wodnych smug,I w mym mózgu swe lepkie sieci porozpinałLud oślizgłych pająków - najwstrętniejszy wróg;

Dzwony nagle z wściekłością dziką się rozdzwonią,Śląc do nieba rozpaczą szalejący głosJak duchy potępieńców, co od światła stroniąI nocami się skarżą na swój straszny los.

A w duszy mej pogrzeby bez orkiestr się wloką,W martwej ciszy - nadziei tylko słychać jęk,Na łbie zaś mym schylonym, w triumfie, wysoko,Czarny sztandar zatyka groźny tyran - Lęk.

Тут можна знайти слова пісні Spleen (4) Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle... Charles Baudelaire. Чи текст вірша Spleen (4) Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle.... Charles Baudelaire Spleen (4) Quand le ciel bas et lourd pèse comme un couvercle... текст. Також може бути відомо під назвою Spleen 4 Quand le ciel bas et lourd pese comme un couvercle (Charles Baudelaire) текст.