Charles Baudelaire "Le balcon" Слова пісні

Переклад:ardeeleshuitjaplptrutrzh

Le balcon

Mère des souvenirs, maîtresse des maîtresses,Ô toi, tous mes plaisirs ! ô toi, tous mes devoirs !Tu te rappelleras la beauté des caresses,La douceur du foyer et le charme des soirs,Mère des souvenirs, maîtresse des maîtresses !

Les soirs illuminés par l'ardeur du charbon,Et les soirs au balcon, voilés de vapeurs roses.Que ton sein m'était doux ! que ton coeur m'était bon !Nous avons dit souvent d'impérissables chosesLes soirs illuminés par l'ardeur du charbon.

Que les soleils sont beaux dans les chaudes soirées !Que l'espace est profond ! que le coeur est puissant !En me penchant vers toi, reine des adorées,Je croyais respirer le parfum de ton sang.Que les soleils sont beaux dans les chaudes soirées !

La nuit s'épaississait ainsi qu'une cloison,Et mes yeux dans le noir devinaient tes prunelles,Et je buvais ton souffle, ô douceur ! ô poison !Et tes pieds s'endormaient dans mes mains fraternelles.La nuit s'épaississait ainsi qu'une cloison.

Je sais l'art d'évoquer les minutes heureuses,Et revis mon passé blotti dans tes genoux.Car à quoi bon chercher tes beautés langoureusesAilleurs qu'en ton cher corps et qu'en ton coeur si doux ?Je sais l'art d'évoquer les minutes heureuses !

Ces serments, ces parfums, ces baisers infinis,Renaîtront-il d'un gouffre interdit à nos sondes,Comme montent au ciel les soleils rajeunisAprès s'être lavés au fond des mers profondes ?- Ô serments ! ô parfums ! ô baisers infinis !

το μπαλκόνι

Μάνα των αναμνήσεων, καλή μες στις καλές μου,Ω εσύ, όλη μου η χαρά! όλη μου η έγνοια εσύ!Θα τη θυμάσαι των βαθιών χαδιών την τρυφεράδα,Τη γλύκα της φωτιάς, την αποβραδινή ομορφάδα,Μάνα των αναμνήσεων, καλή μες στις καλές!

Τα βράδια από τη δυνατή τη θράκα φωτισμένα,Τα βράδια από τους ρόδινους καπνούς τ΄αχνοντυμέναΓλυκιά που μου ήτανε η καρδιά σου, ο κόρφος σου απαλός!Πολλές φορές αθάνατα λόγια έχουμε ειπωμένα,Τα βράδια από τη δυνατή ανθρακιά τα φωτισμένα.

Ω τι ωραίος που τα ζεστά τ' απόβραδα είναι ο ήλιος!Πόσο βαθύ το διάστημα, τι δυνατή η καρδιά!Γέρνοντας, ώ ποθοκρατόρισσά μου, προς εσένα,Του αιμάτου σου έλεγα πως αναπνέω την ευωδιά.Ω τι ωραίος που τα ζεστά τ' απόβραδα είναι ο ήλιος!

Η νύχτα όλο και γίνονταν σα φράχτης σκοτεινή,Και μες στα θάμπη εμάντευε η ματιά μου τη ματιά σου,Κι έπινα την ανάσα σου, ω φαρμάκια, ω γλυκασμοί!Ενώ τα πόδια εκοίμιζες στα στοργικά μου χέρια,Η νύχτα όλο και γίνονταν σα φράχτης σκοτεινή.

Ξέρω την τέχνη τις γλυκές στιγμές ν΄αναπολώ,Και τα παλιά μου ξαναζώ γερτός στα γόνατά σου.Τι, αλλού απ την τρυφερή καρδιά σου, απ΄τ΄απαλόΚορμί σου, να ζητώ γιατί τα λαγγερά σου κάλλη;Ξέρω την τέχνη τις γλυκές στιγμές ν΄αναπολώ!

Οι όρκοι, τα μύρα αυτά, αυτά τ΄ατέλειωτα φιλιά,Από μιάν άβυσσο κανείς που δε θα τη μετρήσει,Θ΄ανέβουν τάχα, όπως αφού λουστούν στους ωκεανούς,Ξανανιωμένοι απ΄τους βυθούς τους οι ήλιοι ανεβαίνουν;-Ω όρκοι! ω μύρα! ω ατέλειωτα φιλιά!

Balkon

Matko wspomnienia, kochanie kochania,Ty, wszystkie moje więzy i wszystkie rozkosze!Pieszczot piękność przypomnisz, oto się odsłaniaCisza domu, wieczorów uroki najsłodsze,Matko wspomnienia, kochanie kochania!

Wieczory rozjaśnione węgli tlących żaremI wieczory w różowych dymach na balkonie.Jakże dobra pierś twoja! Serce jakim darem!Słowa które nie giną mówiliśmy sobieW wieczory rozjaśnione węgli tlących żarem.

Jakże piękne są słońca w te ciepłe wieczory!Przestrzeń jaka głęboka! W sercu jaka siła!Chyliłem się ku tobie, wielbiona z wielbionych,Wdychałem zapach krwi, co twarz twoją paliła.Jakże piękne są słońca w te ciepłe wieczory!

Noc gęstniała powoli niby ściana ciemnaI moje oczy źrenic twych w czerni szukały,I piłem oddech twój, słodyczy trucizn pełna,I twoje stopy w dłoniach mych braterskich spały.Noc gęstniała powoli niby ściana ciemna.

Znam sztukę i szczęśliwe chwile znowu wskrzeszę.Przeszłość u twoich kolan zamkniętą widziałem,Bo gdzież jest radość równa bolesnej uciesze,Jaką ty swoim drogim nasycałaś ciałem?Znam sztukę i szczęśliwe chwile znowu wskrzeszę!

Te szepty, pocałunki, przysięgi natchnione,Z przepaści, w którą wejrzeć nie śmie nikt, czy wstaną,Jak wznoszą się na niebo słońca odmłodzone,Obmyte w głębi mórz, zbryzgane słoną pianą?O szepty! Pocałunki! Przysięgi natchnione!

Тут можна знайти слова пісні Le balcon Charles Baudelaire. Чи текст вірша Le balcon. Charles Baudelaire Le balcon текст.