Le Démon, dans ma chambre haute,
Ce matin est venu me voir,
Et, tâchant à me prendre en faute,
Me dit : " Je voudrais bien savoir,
Parmi toutes les belles choses
Dont est fait son enchantement,
Parmi les objets noirs ou roses
Qui composent son corps charmant,
Quel est le plus doux. " - Ô mon âme !
Tu répondis à l'Abhorré :
" Puisqu'en Elle tout est dictame,
Rien ne peut être préféré.
Lorsque tout me ravit, j'ignore
Si quelque chose me séduit.
Elle éblouit comme l'Aurore
Et console comme la Nuit ;
Et l'harmonie est trop exquise,
Qui gouverne tout son beau corps,
Pour que l'impuissante analyse
En note les nombreux accords.
Ô métamorphose mystique
De tous mes sens fondus en un !
Son haleine fait la musique,
Comme sa voix fait le parfum ! "
زارني الشيطان يوماً في غرفتي العالية
محاولاً أن يضبطني متلبساً بالخطيئة
فقال: أتوق أن تخبرني عن أحلى ما فيها
فبين كل المفاتن التي تصنع سحرها
ومن الأشياء الوردية والسوداء
التي تكوّن جسدها الفاتن
أى شيء هو الأجمل
أراكِ يا نفسي تجيبين كارهة
لا سبيل إلى المفاضلة فكل ما فيها بلسم
فعندما يلفني بسحره كل شيء فيها
أجدني أجهل الشيء الذي سحرني
إنها كالفجر تبهىني وكالليل تعزيني
والانسجام الذي يلف كل جسدها
بلغ من روعته أن عجز التحليل وقصَّر
عن تعداد توافقاتها العديدة
فيا تغيُّر حواسي كلها الذائبة في واحدة
إن أنفاسها تصنع الموسيقى
وإن صوتها يصنع العطور
El Dimoni, dins ma cambra alta,
m’ha vingut a veure al matí,
i, procurant trobar-me en falta,
m’ha dit: “Em proposa escatir,
entre totes les belles coses
de què està fet el seu encant,
entre objectes negres o roses
que formen el seu cos galant,
quin és el més dolç.” –Oh mon ànima!,
tu vas respondre a l’Avorrit:
“Donat que Ella és tota magnànima,
res no mereix ser preferit.
Quan tot m’encanta, el cor ignora
si és que res no em té seduït.
Ella enlluerna com l’Aurora
i reconforta com la Nit;
massa exquisida és l’harmonia
que governa el seu cos diví,
ni un analista no podria
destriar-ne els acords sens fi.
Un místic canvi que m’explica
que els meus sentits un els resum!
El seu alè fa la musica,
com la veu seva fa el perfum!
Der Böse trat heut in mein Zimmer
Und fragt', mich zu versuchen, schlau:
»Von all dem Reiz, von all dem Schimmer,
Der wogt um die geliebte Frau,
Von all den schwarz und rosigen Dingen,
Die hold berauschen deinen Sinn,
Draus ihres Wesens Zauber klingen,
Was nimmt dich wohl am stärksten hin?
Was ist das schönste?« – Meine Seele
Zu dem Verworfnen also sprach:
»An ihr ist alles ohne Fehle,
Es steht kein Reiz dem andern nach.
Da alles hold, warum mich sorgen,
Was mich am meisten glücklich macht?
Sie leuchtet wie der rosige Morgen
Und tröstet wie die dunkle Nacht.
Die Harmonie ist so erlesen,
Die Leib und Seele hält in Bann,
Dass man ihr zart melodisch Wesen
Nicht in Akkorde lösen kann.
Seltsam geheimnisvolles Weben,
Das meine Sinne wirrt und eint,
Durch ihre Stimme Düfte schweben,
Ihr Atem Klang und Wohllaut scheint.«
Il Demonio, nella mia camera
stamane mi è venuto a visitare;
e con l' intento di cogliermi in fallo,
mi ha detto:" Vorrei sapere,
fra tutte le belle cose,
quelle che fanno il suo incanto,
fra le parti nere o rosa
che formano il suo corpo affascinante,
qual' è la cosa più dolce". E tu, Anima mia,
rispondesti all' Aborrito:
" Poichè tutto il Lei è dittamo,
che cosa preferire?
Mentre tutto mi rapisce, ignoro
se alcunchè mi seduca maggiormente.
Ella abbaglia come l' Aurora
e consola come la Notte,
ed è troppo squisita l' armonia,
che governa il bel corpo interamente,
perchè un' analisi impotente
ne annoti i mille accordi.
O metamorfosi mistica
di tutti i miei sensi, fusi in uno!
Il suo respiro è musica,
la sua voce è profumo!"
Dziś rano całkiem niespodzianie
Sam Diabeł przyszedł mnie odwiedzić
I chcąc zaskoczyć mnie pytaniem,
Rzecze przymilnie: "Chciałbym wiedzieć,
Pośród prześlicznych części owych,
Co się składają na jej ciało,
Wśród rzeczy czarnych i różowych,
Co tworzą całość doskonałą -
Co jest najsłodsze?" - Moja dusza
Odrzekła Przeklętemu skromnie:
"Jej piękność cała mnie porusza
I wszystko w niej przemawia do mnie.
A skoro całość tak zachwyca,
Kochanek wybrać nic nie może.
Kojąca jest jak blask księżyca,
Olśniewa niczym ranne zorze;
Jej ciało rządzi się harmonią
I wdziękiem zbyt niewymuszonym,
By analiza słabą dłonią
Mogła zapisać wszystkie tony.
O czarodziejska ty przemiano,
Granica zmysłów mi umyka!
Jej słowa wonią są różaną,
Jej słodki oddech to muzyka!"
O Diabo, em meu quarto um dia,
Apareceu para me ver,
Pensando que me confundia,
Disse-me: "Eu só queria saber,
De todas as coisas formosas
De que é feito o seu encanto,
De todas as partes negras e rosas
Que de seu corpo o charme é tanto,
Qual é a mais doce?"– Ó minha alma!
Respondeste ao Maldito:
"Pois que ela é um bálsamo de calma,
Nada ela tem de preferido.
E meu ser sempre ao vê-la ignora
Em que encantos dos seus se acoite.
Ela fascina como a aurora,
Ela consola como a noite.
Mas esta harmonia é tão precisa
Que o seu belo corpo governa.
Nossa visão que analisa
Não vê sua beleza eterna.
Ó metamorfose tão mística
Que os meus sentidos já resume!
O seu hálito faz a música
Como sua voz faz o perfume!"
Сам Демон в комнате высокой
Сегодня посетил меня;
Он вопрошал мой дух, жестоко
К ошибкам разум мой клоня:
"В своих желаниях упорных
Из всех ее живых красот,
И бледно-розовых, и черных,
Скажи, что вкус твой предпочтет?"
"Уйди! - нечистому сказала Моя
влюбленная душа. - В ней все -
диктам, она мне стала
Вся безраздельно хороша!
В ней все мне сердце умиляет,
Не знаю "что", не знаю "как";
Она, как утро, ослепляет
И утоляет дух, как мрак.
В ней перепутана так сложно
Красот изысканная нить,
Ее гармоний невозможно
В ряды аккордов разрешить.
Душа исполнена влиянья
Таинственных метаморфоз:
В ней стало музыкой дыханье,
А голос - ароматом роз!"
El Demonio, en mi altillo,
Esta mañana vino a verme
,Y, tratando de cogerme en falta,
Me ha dicho: "Yo quisiera saber,
Entre todas las hermosas cosas
De que está hecho su encanto,
Entre los objetos negros o rosados
Que componen su cuerpo encantador,
Cuál es el más dulce." -¡Oh, mi alma!
Tú respondiste al Aborrecido:
Puesto que en Ella todo está dictaminado,
Nada puede ser preferido.
Cuando todo me encanta, yo ignoro
Si alguna cosa me seduce,
Ella deslumbra como la Aurora
Y consuela como la Noche;
Y la armonía es harto exquisita,
Que gobierna todo su bello cuerpo,
Para que la impotencia analice
Anotando los numerosos acordes.
¡Oh, metamorfosis mística
De todos mis sentidos fundidos en uno!
¡Su aliento produce la música,
Así como su voz hace el perfume!