L’homme et la mer
Homme libre, toujours tu chériras la mer !La mer est ton miroir ; tu contemples ton âmeDans le déroulement infini de sa lame,Et ton esprit n'est pas un gouffre moins amer.
Tu te plais à plonger au sein de ton image ;Tu l'embrasses des yeux et des bras, et ton coeurSe distrait quelquefois de sa propre rumeurAu bruit de cette plainte indomptable et sauvage.
Vous êtes tous les deux ténébreux et discrets :Homme, nul n'a sondé le fond de tes abîmes,Ô mer, nul ne connaît tes richesses intimes,Tant vous êtes jaloux de garder vos secrets !
Et cependant voilà des siècles innombrablesQue vous vous combattez sans pitié ni remord,Tellement vous aimez le carnage et la mort,Ô lutteurs éternels, ô frères implacables !
الرجل والبحر
أيها الإنسان الحر ستحب البحر دائماًفالبحر مرآتك تتأمل نفسك في انبساط أمواجهغير المتناهية، في حينأن روحك هاوية لا يقل عنه مرارة
ومن دواعي سرورك أن تغوص في أعماق صورتكوتضمها بعينيك وذراعيكوقلبك يلهو أحياناً بخفقانهوبصخب هذه الشكوى الوحشية المتمردة
فأنتما غتمضان لا تبوحانفيا أيها الرجل.... لم يستطع أحد أن يسبر أغوار نفسكويا أيها البحر .... لم يستطع أحد أن يعرف مقدار ثروتكالدفينة في أعماقك
لحرصكما الشديد على كتمان أسراركماومع ذلك فإنكما تحتربان بلا شفقة ولا ندملأنكما تحبان كثيراً الموت والمجازريا أيها المتحاربان الأزليانوالأخوان اللذان لا يعرفان الهدوء
Ο άνθρωπος και η θάλασσα
Πάντα τη θάλασσα, άνθρωπε λεύτερε, θ'αγαπάς!Αυτή είν'ο καθρέπτης σου' κοιτάζεις τους βυθούς σουστο κύλισμα τ'ατελείωτο του κύματος, κι ο νούς σουκλείνει κι αυτός την πίκρα της αβύσσου, της βαθιάς
Σ'αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει'να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό,και της καρδιάς σου η τρικυμιά καμιά φορά ησυχάζει,τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό
Είστε κι οι δυό σκοτεινοί κι απόκρυφοι' κανείς,ω άνθρωπε, δε μέτρησε την άπατη άβυσσό σου'κανείς δεν ξέρει, ω θάλασσα, τον πλούτο τον κρυφό σου,τόσο με ζήλια κρύβετε τα μυστικά σας εσείς!
Κι όμως, να που αναρίθμητους αιώνες στη ζωή,ο ένας τον άλλον άφοβα κι ανήλεα πολεμάτε,τόσο κι οι δυο σας τη σφαγή, το θάνατο αγαπάτε,ω πολέμαρχοι αιώνιοι, ω αμείλικτοι αδερφοί!
Mens en zee
U, vrije mens, vereert de zee het allermeest.Zij is uw spiegelbeeld: u kunt uw ziel ontwarenIn het oneindig deinen van haar zilte baren,Al even bitter als de afgrond van uw geest.
U duikt diep in uw evenbeeld vol zelfbehagen;Uw oog en arm omvademen het, en uw hartVergeet soms het gejammer van zijn eigen smartIn het geluid van haar ontembaar woeste klagen.
Steeds zult u beiden even duister en gesloten zijn:Mens, niemand kan de diepten van uw geest doorgronden;Zee, niemand heeft de schatten in uw schoot gevonden,Zo angstvallig bewaart u beiden uw geheim.
En desondanks gaat sedert onheuglijke tijdenUw tweekamp ongenadig en verbeten voort,Zozeer bent u verknocht aan slachting en aan moord,Die onverbiddelijk als broers elkaar bestrijden.
Człowiek i morze
Miłość dla morza wieczna w twoim wolnym łonie!Morze jest twym zwierciadłem; ty swojego duchaBadasz w wzburzonej fali, gdy toczy się głucha,I niemniej gorzkie ducha twojego są tonie.
Ty chętnie się zatapiasz w głąb swego obrazu,Ogarniasz go ramieniem i wzrokiem, a serceTwe niekiedy się kocha w swej własnej rozterce,Na głos tej skargi pełnej dzikiego wyrazu.
Wy jesteście milczący, posępni oboje,Człowiecze! Nikt nie zbadał twych przepaści stoków,Morze! Nikt nie zna skarbów twych skrytych mroków,Tak skrywacie zazdrośnie tajemnice swoje!
I oto wieki wśród czasów otchłani,A wy bój wciąż toczycie bez żalu, litości,Tak dzika żądza mordu i śmierci w was gości,O bojownicy wieczni, bracia niezbłagani!
Omul şi marea
Om liber, tu şi marea veţi fi de-a pururi fraţi!Oglinda ta e marea, iar firea-ţi, nu odată,Îşi află chip şi seamăn în hula zbuciumatăCe-ascunde, ca şi tine, abisuri fără saţ.
Imaginea-ţi răsfrântă-n adîncuri te îmbieS-o-mbrăţişezi cu braţul şi sufletul flămând,Iar inima ta uită de sine ascultândAcest suspin sălbatic, precum o vijelie.
Ştiţi să tăceţi şi-n neguri să vă ascundeţi ştiţi:Tu, omule, ai hăuri şi taine nepătrunse,Tu, mare, -ţi aperi straşnic comorile ascunse,Atât sunteţi de tainici şi atât vă pizmuiţi.
Şi totuşi iată veacuri de când, cu-nverşunare,Voi duceţi, om şi mare, un necurmat război,Atât iubiţi măcelul şi moartea amândoi,O, voi eterni potrivnici, o fraţi fără cruţare.
人与海
自由的人，你将永把大海爱恋！海是你的镜子，你在波涛无尽，奔涌无限之中静观你的灵魂，你的精神是同样痛苦的深渊，
你喜欢沉浸在你的形象之中；你用眼用手臂拥抱它，你的心面对这粗野，狂放不羁的呻吟，有时倒可以派遣自己的骚动．
你们两个都是阴郁而又谨慎：人啊，无人探过你的深渊之底；海啊，无人知道你深藏的财富，你们把秘密保守得如此小心！
然而，不知过了多少个世纪，你们不怜悯，不悔恨，斗狠争强，你们那样地喜欢残杀和死亡，啊，永远的斗士，啊，无情的兄弟！