Lesbos
Mère des jeux latins et des voluptés grecques,Lesbos, où les baisers, languissants ou joyeux, Chauds comme les soleils, frais comme les pastèques, Font l'ornement des nuits et des jours glorieux, Mère des jeux latins et des voluptés grecques,
Lesbos, où les baisers sont comme les cascades Qui se jettent sans peur dans les gouffres sans fonds, Et courent, sanglotant et gloussant par saccades, Orageux et secrets, fourmillants et profonds; Lesbos, où les baisers sont comme les cascades!
Lesbos, où les Phrynés l'une l'autre s'attirent, Où jamais un soupir ne resta sans écho, À l'égal de Paphos les étoiles t'admirent, Et Vénus à bon droit peut jalouser Sapho!Lesbos où les Phrynés l'une l'autre s'attirent,
Lesbos, terre des nuits chaudes et langoureuses, Qui font qu'à leurs miroirs, stérile volupté! Les filles aux yeux creux, de leur corps amoureuses, Caressent les fruits mûrs de leur nubilité; Lesbos, terre des nuits chaudes et langoureuses,
Laisse du vieux Platon se froncer l'oeil austère; Tu tires ton pardon de l'excès des baisers, Reine du doux empire, aimable et noble terre, Et des raffinements toujours inépuisés. Laisse du vieux Platon se froncer l'oeil austère.
Tu tires ton pardon de l'éternel martyre, Infligé sans relâche aux coeurs ambitieux, Qu'attire loin de nous le radieux sourire Entrevu vaguement au bord des autres cieux! Tu tires ton pardon de l'éternel martyre!
Qui des Dieux osera, Lesbos, être ton juge Et condamner ton front pâli dans les travaux, Si ses balances d'or n'ont pesé le déluge De larmes qu'à la mer ont versé tes ruisseaux? Qui des Dieux osera, Lesbos, être ton juge?
Que nous veulent les lois du juste et de l'injuste ? Vierges au coeur sublime, honneur de l'archipel, Votre religion comme une autre est auguste, Et l'amour se rira de l'Enfer et du Ciel! Que nous veulent les lois du juste et de l'injuste?
Car Lesbos entre tous m'a choisi sur la terre Pour chanter le secret de ses vierges en fleurs, Et je fus dès l'enfance admis au noir mystère Des rires effrénés mêlés aux sombres pleurs; Car Lesbos entre tous m'a choisi sur la terre.
Et depuis lors je veille au sommet de Leucate, Comme une sentinelle à l'oeil perçant et sûr, Qui guette nuit et jour brick, tartane ou frégate, Dont les formes au loin frissonnent dans l'azur; Et depuis lors je veille au sommet de Leucate,
Pour savoir si la mer est indulgente et bonne, Et parmi les sanglots dont le roc retentit Un soir ramènera vers Lesbos, qui pardonne, Le cadavre adoré de Sapho, qui partit Pour savoir si la mer est indulgente et bonne!
De la mâle Sapho, l'amante et le poète, Plus belle que Vénus par ses mornes pâleurs! — L'oeil d'azur est vaincu par l'oeil noir que tachète Le cercle ténébreux tracé par les douleurs De la mâle Sapho, l'amante et le poète!
— Plus belle que Vénus se dressant sur le monde Et versant les trésors de sa sérénité Et le rayonnement de sa jeunesse blonde Sur le vieil Océan de sa fille enchanté; Plus belle que Vénus se dressant sur le monde!
— De Sapho qui mourut le jour de son blasphème, Quand, insultant le rite et le culte inventé, Elle fit son beau corps la pâture suprême D'un brutal dont l'orgueil punit l'impiété De celle qui mourut le jour de son blasphème.
Et c'est depuis ce temps que Lesbos se lamente, Et, malgré les honneurs que lui rend l'univers, S'enivre chaque nuit du cri de la tourmente Que poussent vers les cieux ses rivages déserts. Et c'est depuis ce temps que Lesbos se lamente!
Λέσβος
Μάνα ηδονής ρωμαϊκής, ελληνικής λαγνείας,Λέσβος με τα λιγόθυμα και χαρωπά φιλιά,όπως ο ήλιος φλογερά, δροσάτα σαν οπώρες,στολίδια ανεκτίμητα στη μέρα, στη νυχτιά· Μάνα ηδονής ρωμαϊκής, ελληνικής λαγνείας,
Λέσβος, που τα φιλιά εκεί μοιάζουν με καταρράχτεςκαι θαρραλέα πέφτουνε σε βάραθρο βαθύ,τρέχουνε μ' αναφιλητά, μετά ξεσπούν σε γέλιαμεθυστικά, αμέτρητα και μυστικά πολύ· Λέσβος, που τα φιλιά εκεί μοιάζουν με καταρράχτες.
Λέσβος, που η κάθε Φρύνη σου ποθεί η μια την άλλη,και βρίσκει πάντα αντίλαλο εκεί ο στεναγμός,όσο την Πάφο εσένα σε θαυμάζουνε τ' αστέρια,κι η Αφροδίτη δίκαια ζηλεύει τη Σαπφώ!Λέσβος, που η κάθε Φρύνη σου ποθεί η μια την άλλη,
Λέσβος, με τις παράφορες και φλογισμένες νύχτες,μες σε καθρέφτες κορασιές με μάτια ολοσβηστάεπιθυμώντας άγονα το άκαρπο κορμί τουςτης ήβης τους μεστούς καρπούς θωπεύουν τρυφερά· Λέσβος, με τις παράφορες και φλογισμένες νύχτες,
τον Πλάτωνα τον αυστηρό τώρα λησμόνησέ τον· την άφεση στη δίνουνε τ' αμέτρητα φιλιά,βασίλισσα χώρας τερπνής, ευγενική, εγκάρδια,που επινοείς αέναα χάδια ηδονικά.τον Πλάτωνα τον αυστηρό τώρα λησμόνησέ τον.
Την άφεση σ' τη δίνει εσέ το αιώνιο μαρτύριο,που τις φιλόδοξες καρδιές επίμονα εξαντλεί,όμως το παίρνει μακριά ένα καθάριο γέλιομισοϊδωμένο τώρα πια σε άλλη ανατολή!Την άφεση σ' τη δίνει εσέ το αιώνιο μαρτύριο!
Λέσβος, μα ποιος τολμά να γίνει δικαστής σου,εξαντλημένη και ωχρή να σε κατηγορεί,αν δε ζυγίσει σε χρυσό ζυγό τα δάκρυά σου,ποτάμια δάκρυα στη θάλασσα που έχουν χυθεί;Λέσβος, μα ποιος τολμά να γίνει δικαστής σου;
Τι κι αν οι νόμοι μάς μιλούν για δίκιο ή αδικία;Παρθένες απαράμιλλες, του Αιγαίου δοξασμός,είναι η θρησκεία σας σεβαστή σαν κάθε άλλη θρησκεία,και του έρωτα περίγελος ο Άδης κι ο Ουρανός!Τι κι αν οι νόμοι μάς μιλούν για δίκιο ή αδικία;
Εμένα η Λέσβος διάλεξε να ψάλλω το τραγούδι,των ανθισμένων κοριτσιών να πω το μυστικό,εμέ που γνώρισα παιδί το σκοτεινό μυστήριοπου σμίγει γέλιο ξέφρενο και θρήνο γοερό· Εμένα η Λέσβος διάλεξε να ψάλλω το τραγούδι.
Και από τότε αγρυπνώ στην άκρη του Λευκάτα,φρουρός με μάτια σίγουρα, διαπεραστικά,παραφυλώντας για να δω γολέτα ή φρεγάτα,σκιές που τρέμουν μακριά σε πλάτη γαλανά· Και από τότε αγρυπνώ στην άκρη του Λευκάτα,
να μάθω αν είν' η θάλασσα πονετική, γαλήνιακαι μέσα στ' αναφιλητά που ο βράχος αντηχείστη Λέσβο, που όλο συγχωρεί, εάν θα φέρει πίσωτο λατρεμένο της Σαπφώς λείψανο που είχε βγεινα μάθει αν είν' η θάλασσα πονετική, γαλήνια!
Της Ψάπφας της αρρενωπής που έγραφε κι αγαπούσε,πιο όμορφη απ' την Κυπρίδα, θλιμμένη και χλωμή!- Τα γαλανά νικήθηκαν από τα σκούρα μάτιαμε κύκλους μαύρους, μελανούς από τη συντριβήΤης Ψάπφας της αρρενωπής που έγραφε κι αγαπούσε!
- Πιο όμορφη απ' την Κυπρίδα την αναδυομένη,που χύνονταν τριγύρω της γαλήνιος θησαυρόςτα ολόφωτα, τα θεϊκά, τα ολόξανθά της νιάτα,και θαύμαζε ο πατέρας της γερο-Ωκεανός·
Πιο όμορφη απ' την Κυπρίδα την αναδυομένη!
- Ναι, της Σαπφώς που πέθανε της προδοσίας τη μέρα,όταν τους όρκους πάτησε και έγινε βοράπροσφέροντας τ' ωραίο κορμί υπέρτατη θυσίασ' ένα χυδαίο εγωιστή που χτύπησε σκληράαυτή που έτσι πέθανε της προδοσίας τη μέρα.
Κι είναι από κείνο τον καιρό που η Λέσβος χύνει δάκρυακαι στέκεται ατάραχη που ο κόσμος την τιμάμα κάθε νύχτα απ' την κραυγή της θύελλας μεθάεισαν η παντέρμη ακρογιαλιά στον ουρανό μιλά!Κι είναι από κείνο τον καιρό που η Λέσβος χύνει δάκρυα!
Lesbos
Mãe dos jogos do Lácio e das gregas orgias,Lesbos, ilha onde os beijos, meigos e ditosos,Ardentes como os sóis, frescos quais melancias,Emolduram as noites e os dias gloriosos;Mãe dos jogos do Lácio e das gregas orgias;
Lesbos, ilha onde os beijos são como as cascatas,Que desabam sem medo em pélagos profundos,E correm, soluçando, em maio às colunatas,Secretos e febris, copiosos e infecundos,Lesbos, ilha onde os beijos são como as cascatas!
Lesbos, onde as Frinéias uma à outra esperam,Onde jamais ficou sem eco um só queixume,Tal como Pafos as estrelas te veneram,E Safo a Vênus , com razão, inspira ciúme!Lesbos, onde as Frinéias uma à outra esperam,
Lesbos, terra das quentes noites voluptuosas,Onde, diante do espelho, ó volúpia maldita!Donzelas de ermo olhar, dos corpos amorosas,Roçam de leve o tenro pomo que as excita;Lesbos, terra das quentes noites voluptuosas,
Deixa o velho Platão franzir seu olho sério;Consegues teu perdão dos beijos incontáveis,Soberana sensual de um doce e nobre império,Cujos requintes serão sempre inesgotáveis.Deixa o velho Platão franzir seu olho sério.
Arrancas teu perdão ao martírio infinito,Imposto sem descanso aos corações sedentos,Que atrai, longe de nós, o sorriso benditoVagamente entrevisto em outros firmamentos!Arrancas teu perdão ao martírio infinito!
Que Deus, ó Lesbos, teu juiz ousara ser?Ou condenar-te a fronte exausta de extravios,Se nenhum deles o dilúvio pôde verDas lágrimas que ao mar lançaram os teus rios?Que Deus, ó Lesbos, teu juiz ousara ser?
De que valem as leis do que é justo ou injusto?Virgens de alma sutil, do Egeu orgulho eterno,O vosso credo, assim como os demais, é augusto,E o amor rirá tanto do Céu quanto do Inferno!De que valem as leis do que é justo ou injusto?
Pois Lesbos me escolheu entre todos no mundoPara cantar de tais donzelas os encantos,E cedo eu me iniciei no mistério profundoDos risos dissolutos e dos turvos prantos;Pois Lesbos me escolheu entre todos no mundo.
E desde então do alto da Lêucade eu vigio,Qual sentinela de olho atento e indagador,Que espreita sem cessar barco, escuna ou navio,Cujas formas ao longe o azul faz supor;E desde então do alto da Lêucade eu vigio
Para saber se a onda do mar é meiga e boa,E entre os soluços, retinindo no rochedo,Enfim trará de volta a Lesbos, que perdoa,O cadáver de Safo, a que partiu tão cedo,Para sabe se a onda do mar é meiga e boa!
Desta Safo viril, que foi amante e poeta,Mais bela do que Vênus pelas tristes cores!- O olho do azul sucumbe ao olho que marchetaO círculo de treva estriado pelas doresDesta Safo viril, que foi amante e poeta!
- Mais bela do que Vênus sobre o mundo erguida,A derramar os dons da paz de que partilhaE a flama de uma idade em áurea luz tecidaNo velho Oceano pasmo aos pés de sua filha;Mais bela do que Vênus sobre o mundo erguida!
- De Safo que morreu ao blasfemar um dia,Quando, trocando o rito e o culto por luxúria,Seu belo corpo ofereceu como iguariaA um bruto cujo orgulho atormentou a injúriaDaquela que morreu ao blasfemar um dia.
E desde então Lesbos em pranto lamenta,E, embora o mundo lhe consagre honras e ofertas,Se embriaga toda noite aos uivos da tormentaQue lançam para os céus suas praias desertas!E desde então Lesbos em pranto lamenta!
Lesbos
Yunan zevki ve Latin oyununun annesi,Lesbos, ordadır esrik veya baygın öpüşler,Güneşin en sıcağı, karpuzun en tazesi,Orda süslenir şanlı geceler ve gündüzler;Yunan zevki ve Latin oyununun annesi,
Lesbos, orda öpüşler çağlayanlar gibidir,Dipsiz uçurumlara korkusuz atılırlar,Koşarlar hıçkırarak, gülerler arada bir,Sarsak, gizemli, derin, durmadan kaynaşırlar;Lesbos, orda öpüşler çağlayanlar gibidir!
Lesbos, Phryne’ler orda birbirlerini çeker,Orda asla yankısız kalmaz ah edişleri,Paphos gibi her yıldız sana ibadet eder,ve Vénus haklı olarak kıskanabilir Sapho"yui!Lesbos, Phryne’ler orda birbirlerini çeker,
Lesbos, sıcak ve baygın, hoş gecelerin yeri,Aynalarında kısır bir arzuyu yansıtan!O çukur gözlü kızlar, ki âşık bedenleriBesler meyvelerini bir olgunluğun her an;Lesbos, sıcak ve baygın, hoş gecelerin yeri,
Bırak çatsın Platon ağırbaşlı kaşını;Kurtarırsın kendini seliyle öpüşlerin,Soylu, sevecen, tatlı ülkelerin sultanı,Bitmemiş, tükenmemiş güzel inceliklerin,Bırak çatsın Platon ağırbaşlı kaşını.
Kurtarırsın kendini sınırsız işkenceden,O arsız yüreklere surekli ceza diye verilmiş,Parlak gülüşü bizden çok uzaklara çekenBaşka gökler altında hayal meyal görülmüş!Kurtarırsın kendini sınırsız işkenceden!
Hangi Tanrı yargılar, senin yargıcınım, derVe mahkûm eder; Lesbos, işten solmuş alnını,Altın terazisiyle hiç tartmamışsa eğerDenize akıttığın gözyaşı tufanını!Hangi Tanrı yargılar, senin yargıcınım, der?
Bizlerden neyi ister haklı haksız yasalar?Gönlü hep yüce kızlar, adaların şerefi,Dininiz kutsal elbet öteki dinler kadar,Ve aşk hesaba almaz Cehennem’i, Cennet’i!Bizlerden neyi ister haklı haksız yasalar?
Sadece beni seçti, Lesbos, bu yeryüzündeGizini şakı diye çiçek bakirelerin,Ve çocukken yer aldım ben kara gizemindeGözyaşları karışmış aşırı gülüşlerin;Sadece beni seçti, Lesbos, bu yeryüzünde.
İşte o günden beri Leukades tepesindeBeklerim tıpkı keskin gözlü nöbetçi gibi,Gözleyen gece gündüz göklerin mavisinde,uzaktan sekilleri titriyor mavilikteİşte o günden beri Leukades tepesinde
Anlamak için deniz hoşgörülü, iyi mi,Kayalarda çınlayan hıçkırıkla iç içe,Sapho’nun tapılası o giden cesedini,Bir gün Lesbos’a geri getirecek mi diye,Anlamak için deniz hoşgörülü, iyi mi!
Erkek ruhlu Sapho’nun, hem şair, hem sevgili!Venüs’ten daha güzel, sararmış hali ile!- Mağlup olmuş mavi göz, acıların çizdiğiKaranlık bir halkayla kirli kara gözüneErkek ruhlu Sapho’nun, hem şair, hem sevgili!
- Venüs’ten daha güzel doğrulup yeryüzünde,Dökerdi servetini duru kalmışlığının,Kızından memnun yaşlı Okeanos üstüneIşıldaması ile kumral gençlik çağının;Venüs’ten daha güzel doğrulup yeryüzünde!
- O Sapho ki, kâfirlik ettiği gün ölmüştü,Hor görerek uydurma dini ve tapınmayı,Güzel teni hoyrat bir hayvana yem olmuştuHoyratın kof gururu belirledi cezayıO Sapho ki kâfirlik ettiği gün ölmüştü,
O günlerden bu güne Lesbos yakınır durur,Evrenin ona şeref, şan katmasına rağmen,Acının çığlığıyla her gece sarhoş olurIssız kıyılarından göğe doğru yükselen!O günlerden bu güne Lesbos yakınır durur!