La chevelure
Ô toison, moutonnant jusque sur l'encolure !Ô boucles ! Ô parfum chargé de nonchaloir ! (*)Extase ! Pour peupler ce soir l'alcôve obscureDes souvenirs dormant dans cette chevelure,Je la veux agiter dans l'air comme un mouchoir !
La langoureuse Asie et la brûlante Afrique,Tout un monde lointain, absent, presque défunt,Vit dans tes profondeurs, forêt aromatique !Comme d'autres esprits voguent sur la musique,Le mien, ô mon amour ! nage sur ton parfum.
J'irai là-bas où l'arbre et l'homme, pleins de sève,Se pâment longuement sous l'ardeur des climats ;Fortes tresses, soyez la houle qui m'enlève !Tu contiens, mer d'ébène, un éblouissant rêveDe voiles, de rameurs, de flammes et de mâts :
Un port retentissant où mon âme peut boireA grands flots le parfum, le son et la couleur ;Où les vaisseaux, glissant dans l'or et dans la moire,Ouvrent leurs vastes bras pour embrasser la gloireD'un ciel pur où frémit l'éternelle chaleur.
Je plongerai ma tête amoureuse d'ivresseDans ce noir océan où l'autre est enfermé ;Et mon esprit subtil que le roulis caresseSaura vous retrouver, ô féconde paresse,Infinis bercements du loisir embaumé !
Cheveux bleus, pavillon de ténèbres tendues,Vous me rendez l'azur du ciel immense et rond ;Sur les bords duvetés de vos mèches torduesJe m'enivre ardemment des senteurs confonduesDe l'huile de coco, du musc et du goudron.
Longtemps ! toujours ! ma main dans ta crinière lourdeSèmera le rubis, la perle et le saphir,Afin qu'à mon désir tu ne sois jamais sourde !N'es-tu pas l'oasis où je rêve, et la gourdeOù je hume à longs traits le vin du souvenir ?
شَعْر
أيها الشعر المجعّد حتى العُنقأيتها الخصلات والعطر المحمّل بالكسلأيتها النشوة: لأجل أن أملأالمخدع المظلمهذا المساء بالذكريات الراقدة في هذا الشعريطيب لي أن أنفضه في الهواء كما يُنفض المنديل
فآسيا الفاترة وإفريقية المحترقةكل هذا العالم الغائب البعيد كأنه ميتيحيا في أعماقك أيتها الغابة المعطرةإن روحي تسبح في عطورككما تسبح الأرواح على أنغام الموسيقا
سأذهب إلى حيث الشجر والإنسان الممتلئان نسُغاًتتغشاهما إغماءة طويلة من حرارة المناخفكوني الموجة التي تحملني أيتها الضفائر القويةفانت أيها البحر الأبنوسي تحوي حلماً رائعاًوأشرعة ومجدِّفين. ولهباً وصواري
أنت المرفأ الشهير الذي تستطيع فيه نفسي أن تعُبَّالعطر والضوء واللون بجرعات كبيرةوتستطيع فيه السفن المنسابة فوق الذهب والضياءأن تفتح ذراعيها الواسعين لتعانقمجد سماء نقية ترتجف فيها الحرارة الأزلية
سألقي برأسي المولع بالسُّكرْفي هذا الخضمِّ المظلم وروحي الصافيةالتي يهدهدها اهتزاز الأمواجستعرف كيف تعثر عليك يا فتوراً خصباًويا هدهدةً من الفراغ المعطر ليس له نهاية
أيها الشعر الأزرق والرواق المفروش بالظلماتجعلت زرقة السماء تبدو لعينيهائلة مستديرةفعلى زَغَب أطراف خصلاتك المبرومةأسكر بالروائح المختلطة المنبعثةمن زيت جوز الهند والمسك والغار
ويدي تنثر دائماً وملياً في شعرك الكثيفاليواقيت واللآلئ حتىلا تصمّي أذنيكعن نداء رغباتيألستِ الواحة التي بها أحلموالقارورة التي منها أعبّ بجرعات كبيرةخمرة الذكريات
La capigliatura
O chioma, che scendi ondeggiando fino al collo!O inanellata chioma! O profumo carico di mollezza!Estasi! Per popolare stasera l'oscura alcovacoi ricordi assopiti in questa capigliatura,io la voglio agitare ne l'aria come un fazzoletto!
L'Asia languida e la cocente Africa,tutto un mondo lontano, assente, quasi defunto,vive ne le tue profondità, o aromatica foresta!Come altri spiriti navigano su la musica,il mio, o mio amore! nuota sul tuo profumo.
Andrò laggiù dove l'albero e l'uomo, pieni di vigore,si beano a lungo sotto l'ardore dei climi;trecce forti, siate l'onda che mi rapisce!Tu contieni, o mare d'ebano, un abbagliante sognodi vele, di rematori, di fiamme e di antenne:
un porto risonante dove l'anima mia può berea larghi sorsi il profumo, il suono ed il colore,dove i bastimenti, scivolanti ne l'oro e nel moerro,aprono le loro braccia immense per cingere la gloriad'un cielo puro in cui freme l'eterno calore.
Tufferò la mia testa vaga d'ebrezzain questo nero oceano dove l'altro è rinchiuso:là il mio spirito sottile, cullato dal rullìo,saprà rintracciarvi, o feconda pigrizia,o infiniti languori de l'ozio balsamico!
Capelli bluastri, padiglione di tenebre distese,voi mi ridate l'azzurro del cielo immenso e cavo;sui margini vellutati dei vostri ricci attortim'inebrio con ardore de li olezzi confuside l'olio di cocco, del muschio e del catrame.
A lungo! sempre! la mia mano nel tuo folto crineseminerà il rubino, la perla e lo zaffiro,perchè tu non sia mai sorda al mio desiderio!Non sei tu forse l'oasi dove io sogno, e la tazzaa la quale io bevo a lunghi sorsi il vino del ricordo?
Warkocz
O runo spadające aż na kark i szyję!Pukle! wonie sennością jakąś obciążone!O czary! dziś, gdy zmierzch mą alkowę okryje,By ożywić tłum wspomnień, co w tych puklach żyje,Niemi, jak wonną chustką w powietrzu powionę.
Cały świat - tęskna Azja i wrząca Afryka -Daleki, prawie zgasły w niepamięci toni,O lesie wonny, w twoich głębiach się zamyka!A jako inne duchy kołysze muzyka,Mój - o miłości moja - pływa na twej woni.
Pójdę, gdzie krzew i człowiek, pełni życia soków,Przeciągle piją rozkosz pod słońcem, co żarzy;Sploty, jak fala nieście mię w ten świat uroków!Morze hebanów, w tobie sen świetnych widoków,Sen barw płomieni, masztów, żagli i żeglarzy:
Przystań tętniąca wrzawą, gdzie duch mój pić możeSzeroką falą wonie, i dźwięki, i gwary;Gdzie statki, mknąc po złocie i jedwabnej morze,Otwierają ramiona, by objąć przestworzeNieb czystych, palących wieczystymi skwary.
Ach, skroń pijaną szałem pogrążę w ten sinyOcean, który inny zamknął w swoje tonie;Duch mój subtetny, pieszczon huśtaniem głębiny,Odnajdzie was, o płodne lenistwa godziny,Na wiecznie kołyszącej, wonnej fali łonie!
Włosy krucze, bandero rozpiętych ciemności,W was mam tamtych Nieb drugich krąg lazurowy;W waszym kędzierzawym puchu - dla mnie gościUpajający zapach zmieszanych wonności:Piżma, smoły, oliwy wyziew kokosowej.
Długo, bez końca dłoń ma po twej ciężkiej grzywieBędzie siać perły, zdobić szafirem, rubinem,Byś zawsze głosu żądz mych słuchała życzliwie!Czyś nie jest snów oazą, flaszę, z której chciwieCiągnę balsamy, wspomnień upajam się winem?
tłum. Adam M-ski