Au lecteur
La sottise, l'erreur, le péché, la lésine,Occupent nos esprits et travaillent nos corps,Et nous alimentons nos aimables remords,Comme les mendiants nourrissent leur vermine.
Nos péchés sont têtus, nos repentirs sont lâches ;Nous nous faisons payer grassement nos aveux,Et nous rentrons gaiement dans le chemin bourbeux,Croyant par de vils pleurs laver toutes nos taches.
Sur l'oreiller du mal c'est Satan TrismégisteQui berce longuement notre esprit enchanté,Et le riche métal de notre volontéEst tout vaporisé par ce savant chimiste.
C'est le Diable qui tient les fils qui nous remuent !Aux objets répugnants nous trouvons des appas ;Chaque jour vers l'Enfer nous descendons d'un pas,Sans horreur, à travers des ténèbres qui puent.
Ainsi qu'un débauché pauvre qui baise et mangeLe sein martyrisé d'une antique catin,Nous volons au passage un plaisir clandestinQue nous pressons bien fort comme une vieille orange.
Serré, fourmillant, comme un million d'helminthes,Dans nos cerveaux ribote un peuple de Démons,Et, quand nous respirons, la Mort dans nos poumonsDescend, fleuve invisible, avec de sourdes plaintes.
Si le viol, le poison, le poignard, l'incendie,N'ont pas encor brodé de leurs plaisants dessinsLe canevas banal de nos piteux destins,C'est que notre âme, hélas ! n'est pas assez hardie.
Mais parmi les chacals, les panthères, les lices,Les singes, les scorpions, les vautours, les serpents,Les monstres glapissants, hurlants, grognants, rampants,Dans la ménagerie infâme de nos vices,
Il en est un plus laid, plus méchant, plus immonde !Quoiqu'il ne pousse ni grands gestes ni grands cris,Il ferait volontiers de la terre un débrisEt dans un bâillement avalerait le monde ;
C'est l'Ennui ! - l'oeil chargé d'un pleur involontaire,Il rêve d'échafauds en fumant son houka.Tu le connais, lecteur, ce monstre délicat,- Hypocrite lecteur, - mon semblable, - mon frère !
إلى القَـارئ
الْحَمَاقَةُ، وَالْخَطَأُ، وَالْفُجُورُ، وَالشُّحتَحْتَلُّ أَرْوَاحَنَا وَتَسْتَوْلِي عَلَى أَجْسَادِنَا،وَنُغَذِّي نَدَامَاتِنَا الْمَحْبُوبَة،مَثْلَمَا يُغَذِّي الشَّحَّاذُونَ هَوَامَّهُم.
خَطَايَانَا عَنِيدَةٌ، وَنَدَمُنَا بَلِيد؛وَنَدْفَعُ ثَمَنًا بَاهِظًا لاعْتِرَافَاتِنَاوَنَعُودُ مُبْتَهِجِينَ إِلَى الطَّرِيقِ الْمُوحِل،مُعْتَقِدِينَ أَنَّ دُمُوعًا زَهِيدَةً تَغْسِلُ أَوْسَاخَنَا.
عَلَى وِسَادَةِ الشَّرِّ إِبْلِيسُ الْمُعَظَّمالَّذِي يُهَدْهِدُ طَوِيلاً أَرْوَاحَنَا الْمَسْحُورَة،وَمعْدَنُ إِرَادَتِنَا النَّفِيستَبَخَّرَ تَمَامًا عَلَى يَدِ هَذَا الْكِيميَائِيِّ الْعَلِيم.
هُوَ الشَّيْطَانُ الَّذِي يُمْسِكُ بِالْخُيُوطِ الَّتِي تُحَرِّكُنَا!فَنَجِدُ الْفِتْنَةَ فِي الأَشْيَاءِ الْمَقِيتَة؛وَنَنْحَدِرُ كُلَّ يَوْمٍ خُطْوَةً إِلَى الْجَحِيم،بِلاَ هَلَعٍ، عَبْرَ الظُّلُمَاتِ الآسِنَة.
هَكَذَا كَفَاجِرٍ بَائِسٍ يُقَبِّلُ وَيَلْتَهِمالثَّدْيَ الشَّهِيدَ لِعَاهِرَةٍ عَتِيقَة،نَخْتَلِسُ - فِي الطَّرِيقِ - لَذَّةً مُحَرَّمَةً،نَعْتَصِرُهَا بِقُوَّةٍ كَبُرْتُقَالَةٍ قَدِيمَة.
مُتَرَاصِّينَ، مُتَزَاحِمِينَ، كَمِلْيُونِ دُودَةٍ مَعَوِيَّة،يُعَرْبِدُ فِي عُقُولِنَا حَشْدٌ مِنَ الْجِنّ،وَعِنْدَمَا نَتَنَفَّسُ، يَنْحَدِرُ الْمَوْتُ إِلَى رِئَاتِنَا،نَهْرًا خَفِيًّا مَعَ الأَنَّاتِ الصَّمَّاء.
وَإِذَا مَا كَانَ الاغْتِصَابُ، وَالسُّمُّ، وَالْخِنْجَرُ، وَالْحَرِيق،لَمْ تُوَشِّ بَعْدُ بِرُسُومِهَا الهَازِئَةاللَّوْحَةَ التَّافِهَةَ لِمَصَائِرِنَا الْبَائِسَة،فَلأَنَّ أَرْوَاحَنَا ـ لِلأَسَفِ - لاَ تَمْلِكُ الْجُرْأَةَ الْكَافِيَة.
لَكِن بَيْنَ أَبْنَاءِ آوَى، وَالْفُهُودِ، وَكِلاَبِ الصَّيْدِ،وَالْقُرُودِ، وَالْعَقَارِبِ، وَالْعُقَابِ، وَالأَفَاعِي،وَالْوُحُوشِ العَاوِيَةِ، وَالنَّابِحَةِ، وَالْمُزَمْجِرَةِ وَالزَّاحِفَة،فِي مَعْرَضِ الْوُحُوشِ الشَّائِنِ لِخَطَايَانَا،
هُنَاكَ مَا هُوَ أَكْثَرُ بَشَاعَةً، وَفَظَاظَةً، وَقَذَارَة!رغْمَ أَنَّهُ لاَ يُصْدِرُ حَرَكَاتٍ وَاضِحَةً وَلاَ صَرَخَاتٍ فَادِحَة،وَيُمْكِنُهُ أَنْ يُحِيلَ الأَرْضَ إِلَى أَطْلاَلوَيَبْتَلِعَ فِي إِحْدَى تَثَاؤُبَاتِهِ الْعَالَم؛
إِنَّه الضَّجَر!- تِلْكَ الْعَيْنُ الْمَغْرَوْرِقَةُ بِدَمْعٍ لاَ إِرَادِي،تَحْلُمُ بِالْمَشَانِقِ وَهيَ تُدَخِّنُ النَّارجِيلَة.تَعْرِفُه، أَيُّهَا الْقَارِئُ، هَذَا الْوَحْشَ الرَّهِيف،- أَيُّهَا الْقَارِئُ الْمُنَافِقُ،- يَا شَبِيهِي،- يَا شَقِيقِي!
Čitatelju
Glupost, pogreška, grijeh, pohlepaObuzimaju nam duše i izrađuju nam tijela,I mi hranimo naša voljena žaljenja,Kao što prosjaci opskrbljuju svoju gamad.
Naši su grijesi uporni, naša su pokajanja lepršava;Velikom vrijednošću cijenimo svoje pročišćenje,I razdragano se vraćamo na put poroka,Vjerujući da jeftine suze peru sve naše ljage.
Na jastuku zla Sotona je TrismegistosŠto polagano uljuljkava naš očarani duh,I plemeniti metak naše voljePotpuno ispari zahvaljujući tom dovitljivom alkemičaru.
Vrag je to što drži konce koji nas pokreću!U gnjusnim stvarima prepoznajemo privlačnost;Svakoga dana prema Paklu silazimo po korak,Bez groze, kroz tame što zaudaraju.
Poput siromaha bez pare što ljubi i proždireGrudi izmrcvarene jedne prastare bludnice,Ukrademo u prolazu tajno zadovoljstvoKoje cijedimo jako poput ustajale naranče.
Pritiješnjeni, uskiptjeli, poput milijuna crvi,U našemu mozgu jezdi horda Demona,I, kad dišemo, Smrt u naša plućaUlijeva se, rijeka nevidiljiva, uz mukli huk.
Ako silovanje, otrov, bodež, palež,Nisu još izvezli svoje fine uzorkePo banalnome platnu naših sudbina žaljenja vrijednih,To je jer naše duše, avaj, nisu dovoljno smione.
Ali među šakalima, panterama, kujama,Majmunima, škorpionima, strvinarima, zmijama,Čudovištima cvilećim, ričućim, zavijajućim, puzajućim,Unutar nečuvenog zvjerinjaka naših poroka,
Postoji nešto ružnije, izopačenije, prljavije!Mada ne proizvodi ni velike geste ni velike krikove,Najradije bi zemlju pretvorio u pustošI u jednom zijevanju proždro svijet;
To je Dosada! - očiju punih suza bez namjere,Sanja pogubilišta pušeći svoju nargilu.Ti poznaješ, čitatelju, to profinjeno čudovište,-Licemjerni čitatelju, - meni sličan, - brate moj!
Al lettore
La stoltezza, l’errore, l’avarizia, i peccati,ci occupano gli spiriti e tormentano i corpie noi alimentiamo i nostri amabili rimorsicome i mendicanti nutrono i loro parassiti.
Testardi nel peccato, vili nel pentimentovendiamo le confessioni a prezzo esosoe rientriamo allegri nel sentiero melmoso,certi di lavare ogni macchia con vil pianto.
Sul cuscino del Male, Satana Trismegistoculla lungamente il nostro spirito incantato,e della volontà nostra viene vaporizzatoil ricco metallo da quel dotto alchimista.
E’ il Diavolo che tiene i fili che ci muovono!In cose ripugnanti troviamo il nostro spasso;nell’Inferno ogni giorno scendiamo giù di un passo,senza orrore attraverso tenebre che ammorbano.
Simili a un debosciato misero che bacia e mangiaa una vecchia baldracca il seno martoriato,noi rubiamo, passando, un piacere celatoche spremiamo con forza come una vecchia arancia.
Fitto, formicolante, pari a milioni d’elminti,dentro i nostri cervelli un popolo di Demonifesteggia, e, se respiri, la Morte nei polmoniscende, fiume invisibile, con dei sordi lamenti.
Se lo stupro, il veleno, l’incendio, il pugnalenon hanno ricamato di lor disegni carinila trama banale dei nostri pietosi destini,è che, ahimè! Il nostro animo è fin troppo vile.
Ma in mezzo a gli sciacalli, le pantere, le cagne,le scimmie, gli scorpioni, gli avvoltoi, i serpenti,ai mostri urlanti, latranti, ruggenti, strisciantinell’infame serraglio che i nostri vizi contiene,
ce n’è uno più orrendo, più crudele, più immondo!Che sebbene non faccia grandi gesti o gridi,ridurrebbe volentieri l’Universo in detritie in uno sbadiglio ingoierebbe il mondo;
la Noia! D’un pianto casuale carico il ciglio,sogna di patiboli, mentre fuma il narghilè.Conosci, tu, lettore, quel mostro sensibile,-lettore ipocrita, -mio simile, -mio fratello?
Okura
Eli sıkılık, sersemlik, günah, yanılgıGövdemizi işler , yer tutar içimizde,Besleriz o canım pişmanlıkları biz deBit beslediğince dilencilerin tıpkı.
Günahlarımız inatçı, gevşek tövbemiz;İç döker, acısını çıkarırız bol bol,Ve dönerken sevinç verir bize batak yol,Kirlerimiz pis yaşlarla yıkanır deriz.
Kötülük yastığı üstünde sallar dururŞaşkın ruhumuzu Koca İblis her zaman,Ve zengin madenini irademizinO bilge simyacı duman gibi savurur.
Bizi oynatan ipleri Şeytan tutmada!Öğürtücü şeylerde ne tatlar buluruz;Leş gibi karanlıkları geçip, korkusuz,İneriz cehenneme her gün biraz daha.
Öpüp dişleyen zavallı çapkın gibiyizBereli göğsünü geçkin bir orospunun,Ayakustu kacamak bir zevk buluruzSusuz portakal gibi iyice sıkarız onu
Milyonca kurtçuk gibi yoğun, gide geleZiftlenir beynimizde bir Şeytan oymağı,Ve her solukta Ölüm'ün gizli ırmağıİner ciğerlerimize boğuk bir sesle.
Irza geçme, zehir, hançer, yangınGüzel nakışlarını işlememişlerse henuzAcınacak yazgımızin rezil kanavicesineYazık! Pek atılgan değil ruhumuz demek.
Ama çakallar, panterler,av köpekleri,Maymunlar, akbabalar, akrepler, yılanlar arasindaTırmanan, böğüren, uluyan, bağıran canavarlari varRezil hayvanat bahcesinde gunahlarimizin
Onlardan biri var,oyle cirkin, oyle kotu, öyle pisYok büyük çığlıkları, büyük edimleri,gonlu istedi mi yakıp yıkar her yeri,Şöyle bir esnese dünyayı yutar sanki;
Can sıkıntısı o! - Gözü istemeden yaşla dolarÇubuğunu yakıp darağaçları kurar .Onu bilirsin, okur, o nazik canavarı,- İkiyüzlü okur, - benzerim, - kardeşim !