All This and Heaven Too
And the heart is hard to translateIt has a language of its ownIt talks in tongues and quiet sighs,And prayers and proclamationsIn the grand days of great men and the smallest of gesturesAnd short shallow gasps
But with all my education I can’t seem to command itAnd the words are all escaping, and coming back all damagedAnd I would put them back in poetry if I only knew howI can’t seem to understand it
And I would give all this and heaven tooI would give it all if only for a momentThat I could just understand the meaning of the word you see’Cause I’ve been scrawling it forever but it never makes sense to me at all
And it talks to me in tiptoesAnd it sings to me insideIt cries out in the darkest night and breaks in the morning light
But with all my education I can’t seem to command itAnd the words are all escaping, and coming back all damagedAnd I would put them back in poetry if I only knew howI can’t seem to understand it
And I would give all this and heaven tooI would give it all if only for a momentThat I could just understand the meaning of the word you see‘Cause I’ve been scrawling it forever but it never makes sense to me at all
And I would give all this and heaven tooI would give it all if only for a momentThat I could just understand the meaning of the word you see’Cause I’ve been scrawling it forever but it never makes sense to me at all
No, words are a languageIt doesn’t deserve such treatmentAnd all of my stumbling phrases never amounted to anything worth this feeling
All this heaven never could describe such a feeling as I'm hearing
Words were never so usefulSo I was screaming out a language that I never knew existed before
Όλα αυτά κι ο παράδεισος μαζί
Και η καρδιά είναι δύσκολο να μεταφραστείΈχει δική της γλώσσαΜιλάει σε γλώσσες και σιωπηλούς αναστεναγμούς,Και προσευχές και διακηρύξειςΣτις σπουδαίες μέρες των μεγάλων ανδρών και των μικρότερων χειρονομιώνΚαι των σύντομων, ρηχών, δύσκολων αναπνοών
Αλλά και με όλη μου την παιδεία δεν μπορώ να το προστάξωΚαι οι λέξεις όλες δραπετεύουν, και έρχονται πίσω κατεστραμμένεςΚαι θα της έβαζα πίσω στην ποίηση αν ήξερα πώςΔεν μπορώ να το καταλάβω
Και θα έδινα όλα αυτά και τον παράδεισο μαζίΘα τα έδινα όλα για μια μόνο στιγμήΠου θα μπορούσα να καταλάβω το νόημα του κόσμου που βλέπειςΓιατί τα σημειώνω βιαστικά συνέχεια αλλά ποτέ δεν βγάζω νόημα
Και μου μιλάει στις μύτεςΚαι μου τραγουδάει μέσα μουΚλαίει την πιο σκοτεινή νύχτα και σπάει με το φως του πρωινού
Αλλά και με όλη μου την παιδεία δεν μπορώ να το προστάξωΚαι οι λέξεις όλες δραπετεύουν, και έρχονται πίσω κατεστραμμένεςΚαι θα της έβαζα πίσω στην ποίηση αν ήξερα πώςΔεν μπορώ να το καταλάβω
Και θα έδινα όλα αυτά και τον παράδεισο μαζίΘα τα έδινα όλα για μια μόνο στιγμήΠου θα μπορούσα να καταλάβω το νόημα του κόσμου που βλέπειςΓιατί τα σημειώνω βιαστικά συνέχεια αλλά ποτέ δεν βγάζω νόημα
Και θα έδινα όλα αυτά και τον παράδεισο μαζίΘα τα έδινα όλα για μια μόνο στιγμήΠου θα μπορούσα να καταλάβω το νόημα του κόσμου που βλέπειςΓιατί τα σημειώνω βιαστικά συνέχεια αλλά ποτέ δεν βγάζω νόημα
Όχι, οι λέξεις είναι μια γλώσσαΔεν αξίζει τέτοια μεταχείρισηΚαι όλες οι μπουρδουκλωμένες μου φράσεις ποτέ δεν συγκρίθηκαν με τίποτα που να αξίζει αυτό το συναίσθημα
Όλος αυτός ο παράδεισος δεν θα μπορούσε ποτέ να περιγράψει ένα τέτοιο συναίσθημα όπως αυτό που ακούω
Οι λέξεις ποτέ δεν είναι τόσο χρήσιμεςΟπότε φώναζα σε μια γλώσσα που ποτέ δεν ήξερα ότι υπήρχε
tutto questo e anche il paradiso
e il cuore è difficile da interpretareha una lingua tutta suaparla e si gira e corteggia sospirie dona proclaminei grandiosi giorni dei grandi uominie nel più piccolo dei gestinei corti e leggeri rantolii
ma con tutta la mia educazionesembra che non riesca a controllarloe tutte le parole mi sfuggonoe tornano danneggiatee le rimetterei in versise solo sapessi comesembra che non capisca
(ritornello)e darei tutto questo e anche il paradisodarei tutto se per un solo momentopotessi capireil significato della parola che vediperché la scarabocchio da semprema per me non ha mai avuto senso
e mi parla in punta di piedie da dentro canta per meurla nella notte più nerae viene meno alla luce del giorno
ma con tutta la mia educazionesembra che non riesca a controllarloe tutte le parole mi sfuggonoe tornano danneggiatee le rimetterei in versise solo sapessi comesembra che non capisca
(ritornello x2)
no, le parole sono una linguache non merita un trattamento cosìche tutte le mie frasi impappinatenon sono mai equivalse a qualcosa che fosse degno di questo sentimento
tutto questo paradiso non potrà mai descrivereun sentimento così come sono qui
le parole non sono mai state utili finché urlavoin una lingua che prima non sapevo esistesse
Всё это и небо в придачу
Речь сердца тяжело перевести,У него свой язык.Оно говорит, подпрыгивает, опускает вздохи,Громко провозглашает.Оно в устах великих из славного прошлого,В еле заметных жестахИ в коротких тихих вздохах.
Но со всем моим образованиемЯ так и не научилась им управлять.Слова ускользают от меняИ возвращаются исковерканными.Я бы вновь составила из них стихи,Если бы я только знала, как.И всё-таки я не понимаю...
(Припев)И я бы отдала всё это и небо в придачу1,Отдала бы всё ради мигаПростого пониманияСлова; видишь ли...Я выводила его вечность,Но всё равно оно кажется бессмысленным.
Оно подкрадывается ко мне на цыпочках,Оно поёт мне изнутри.Оно кричит в самую тёмную ночьИ ломается при свете дня.
Но со всем моим образованиемЯ так и не научилась им управлять.Слова ускользают от меняИ возвращаются исковерканными.Я бы вновь составила из них стихи,Если бы я только знала, как.И всё-таки я не понимаю...
(Припев х2)
Нет, слова - это язык,Он не заслуживает такого обращения.И все мои неловкие фразыНикогда не приближались к этому чувству.
Всё это и небо в придачу не могло бы описатьТакое чувство, я уверена.
Слова не были так полезны, пока я не закричалаНа языке, которого раньше не знала.