Charles Baudelaire "Spleen" lyrics

Spleen

Je suis comme le roi d'un pays pluvieux,Riche, mais impuissant, jeune et pourtant très vieux,Qui, de ses précepteurs méprisant les courbettes,S'ennuie avec ses chiens comme avec d'autres bêtes.Rien ne peut l'égayer, ni gibier, ni faucon,Ni son peuple mourant en face du balcon.Du bouffon favori la grotesque balladeNe distrait plus le front de ce cruel malade;Son lit fleurdelisé se transforme en tombeau,Et les dames d'atour, pour qui tout prince est beau,Ne savent plus trouver d'impudique toilettePour tirer un souris de ce jeune squelette.Le savant qui lui fait de l'or n'a jamais puDe son être extirper l'élément corrompu,Et dans ces bains de sang qui des Romains nous viennent,Et dont sur leurs vieux jours les puissants se souviennent,II n'a su réchauffer ce cadavre hébétéOù coule au lieu de sang l'eau verte du Léthé.

(3) ...كآبة

ما أشبهني بملك لبلاد أمطارها كثيرةغني ولكن عاجز, شاب ولكن عجوز مهدميكره انحناءات مؤدبيهويشعر بالملل من كلابه كما من بقية الحيواناتفلا الطريدة تستطيع أن تدخل إلى نفسهالمرح ولا العُقابولا شعبه الذي يسقط ميتاً أمام شرفتهوحتى قصائد مهرّجه المفضل المضحكةلم تعد قادرة على تسلية هذا المريض القاسيفقد تحوّل سريره الموشّى إلى قبروسيدات الحاشية اللواتي يجدن كل لأمير جميلاًلم يعدن قادرات على ابتداع زينة فاجرةتنتزع الابتسامة من هذا الهيكل العظميوالعالِم الذي يصنع له الذهبعجز عن أن ينتزع من كيانههذا العنصر المتهدموحتى حمامات الدم التي انتقلت إلينا من الرومانوالتي يتذكرها الجبابرة في أواخر أيامهملم تستطع أن تعيد الدفء إلى هذه الجثة الحمقاءالتي يسيل في شرايينها بدلاً من الدمماء نهر النسيان العَفِن

*

Spleen

Είμαι σαν κάποιο βασιλιά σε μια σκοτεινή χώρα,πλούσιον, αλλά χωρίς ισχύ, νέον, αλλά από τώραγέρο, που τους παιδαγωγούς φεύγει, περιφρονεί,και την ανία του να διώξει, ματαιοπονεί,μ' όσες μπαλάντες απαγγέλλει ο γελωτοποιός του.Τίποτε δεν φαιδρύνει πια το μέτωπο του αρρώστου,ούτε οι κυρίες ημίγυμνες, που είν' έτοιμες να πουν,αν το θελήσει, πως πολύ πολύ τον αγαπούν,ούτε η αγέλη των σκυλιών, οι ιέρακες, το κυνήγι,ούτε ο λαός προστρέχοντας, η πόρτα όταν ανοίγει.Γίνεται μνήμα το βαρύ κρεβάτι του, κι αυτός,χωρίς ένα χαμόγελο, σέρνεται σκελετός. Χρυσάφι κι αν του φτιάχνουν οι σοφοί, δεν θα μπορέσουντο σαπισμένο τού είναι του στοιχείο ν' αφαιρέσουν,και με τα αιμάτινα λουτρά, τέχνη ρωμαϊκή,ιδιοτροπία των ισχυρών τότε γεροντική,να δώσουνε θερμότητα σ' αυτό το πτώμα, που έχειμόνο της Λήθης το νερό στις φλέβες του και τρέχει. 

Spleen

Sou como um rei sombrio de um país chuvoso,Rico, mas incapaz, moço e no entanto idoso,Que, desprezando do vassalo a cortesia,Entre seus cães e outros bichos se entedia.Nada o pode alegrar, nem caça, nem falcão,Nem seu povo a morrer defronte do balcão.Do jogral favorito a estrofe irreverenteNão mais desfranze o cenho deste cruel doente.Em tumba se transforma o seu florido leito,E as aias, que acham todo príncipe perfeito,Não sabem mais que traje erótico vestirPara fazer este esqueleto enfim sorrir.O sábio que ouro lhe fabrica desconheceComo extirpar-lhe ao ser a parte que apodrece,E nem nos tais banhos de sangue dos romanos,De que se lembram na velhice os soberanos,Pôde dar vida a esta carcaça, onde, em filetes,Em vez de sangue flui a verde água do Lestes.

Here one can find the lyrics of the song Spleen by Charles Baudelaire. Or Spleen poem lyrics. Charles Baudelaire Spleen text.