Hymne à la beauté
Viens-tu du ciel profond ou sors-tu de l'abîme,Ô Beauté ? ton regard infernal et divin,Verse confusément le bienfait et le crime,Et l'on peut pour cela te comparer au vin.
Tu contiens dans ton œil le couchant et l'aurore ;Tu répands des parfums comme un soir orageux ;Tes baisers sont un philtre et ta bouche une amphoreQui font le héros lâche et l'enfant courageux.
Sors-tu du gouffre noir ou descends-tu des astres ?Le Destin charmé suit tes jupons comme un chien ;Tu sèmes au hasard la joie et les désastres,Et tu gouvernes tout et ne réponds de rien.
Tu marches sur des morts, Beauté, dont tu te moques ;De tes bijoux l'Horreur n'est pas le moins charmant,Et le Meurtre, parmi tes plus chères breloques,Sur ton ventre orgueilleux danse amoureusement.
L'éphémère ébloui vole vers toi, chandelle,Crépite, flambe et dit : Bénissons ce flambeau !L'amoureux pantelant incliné sur sa belleA l'air d'un moribond caressant son tombeau.
Que tu viennes du ciel ou de l'enfer, qu'importe,Ô Beauté, monstre énorme, effrayant, ingénu!Si ton œil, ton souris, ton pied, m'ouvrent la porteD'un Infini que j'aime et n'ai jamais connu ?
De Satan ou de Dieu, qu'importe ? Ange ou Sirène,Qu'importe, si tu rends, – fée aux yeux de velours,Rythme, parfum, lueur, ô mon unique reine ! –L'univers moins hideux et les instants moins lourds.
أنشودة الحسناء
سواء هبطت من أعالي السماءأم خرجت من أغوار الأرض أيتها الحسناءإن نظرتك الجهنمية الإلهيةتسكب بغموض, الإحسان والجريمةوإنك لتشبهين في ذلك, الخمر.
في عينيك الفجر والغروبتسكبين العطر كمساء عاصفقبلاتك رحيق وفمك قارورة طيبتجعل البطل جباناً والطفل شجاعاً
وسواء خرجت من ظلام الهاوية أم هبطت من الكواكبفإن القدر المفتون يقتفي كالكلب أثر تنانيركإنك تزرعين بغير قصد الفرح والكوارثتحكمين الكل ولا تُسألين عن شيء
تدوسين الجثث وتهزئين بهافالرعب ليس أقل حُليّك فتنةوالاغتيال من جواهرك الأثيرة لديكوهو يرقص بافتتان على جسدك المتكبّر
والفاني المبهور يطير إليك أيها الصباحفازفرْ وتوهّجْ وقل: لنبارك هذه الشعلةفالعاشق الهيمان ينحني فوق حسنائهكمحتضر يداعب قبره
سيان عندي من السماء هبطتأم من جهنم صعدتيا وحشاً هائلاً مخيفاً بريئاًلو أن عينيك وابتسامتك وقدميكلو أنها كلها تفتح لي أبواب اللانهايةالتي أحبها ولم أعرفها مطلقاً
سيان عندي أجئت من شيطان أم جئت من إلهأيها الملاك ـ أيتها المرأة الفاتنةأيتها الجنية المخملية العينينأيها الإيقاع ـ والعطر والبريقيا مليكتي الوحيدة ليت يديكتجعلان العالم أقل بشاعةوالثواني أقل ثقلاً
Hymna na krásu
Nebe tě zrodilo, či temných hlubin stíny,ó Kráso! V očích máš božský i krutý hlad,směšuješ, zmatená, s dobrými i zlé činy,a proto možno tě i k vínu přirovnat.
V tvých zracích mísí se skon slunce s jitřní rosou,jak bouře večeriaí parfémy rozdáváš.Polibky opíjíš, tvá ústa amforou jsou,hrdinům zbabělost a slabým sílu dáš.
Jsi pekla zplozenec, či dcera hvězdné matky?Osud se před tebou s pokorou sklání níž.Náhodně rozséváš jak radost, tak i zmatkya ovládajíc vše, ty za nic neručíš.
Když jdeš přes mrtvoly, radost se s děsem bratří.Z tvých šperků Hrůza je nikoli nejmenšía Vražda k přívěskům nejradostnějším patří,když na tvém zápěstí se pyšně roztáčí.
Jsi svící, v níž svou touhu prchavost si hojížehnajíc plameni za zhoubu žalostnou,jako když milenec, skloněn nad kráskou svojí,mrtvole podoben, laská v ní hrobku svou.
Co na tom záleží, patříš-li peklu, ráji,že Kráso nesmírná přízrak se z tebe stal,když úsměv tvůj i zrak mi dveře otvírajík Neznámu zářnému, které jsem nepoznal.
Satan tě zrodil? Bůh? Jsi Anděl, Zloba věčná?Co na tom, jestliže tvůj sametový zrak,tvůj parfém a tvůj jas, královno jedinečná,na chvíli hrůzný svět vynáší do oblak.
Přeložil Gustav Francl
Hino à beleza
Virás do céu profundo ou surges do abismo,Beleza? O teu olhar, infernal e divino,Gera confusamente o crime e o heroísmo,E podemos, por isso, comparar-te ao vinho.
Conténs no teu olhar o poente e a aurora;Expandes os teus odores qual noite de trovoada;Teus beijos são um filtro e uma ânfora, a bocaTornando o herói covarde e a criança arrojada.
Vens da treva mais negra ou descerás dos astros?Encantado, o Destino é um cão que te segue;Semeias ao acaso alegrias, desastres,E por dominares tudo é que nada te interessa.
Caminhas sobre os mortos, que são o teu gozo;Das tuas jóias, o Horror é das que mais fascina,E entre tais enfeites, o próprio Assassínio,Vai dançando feliz no teu ventre orgulhoso.
O inseto, deslumbrado, procura-te a chama,Arde crepita e diz: Benzamos esta Luz!O apaixonado trêmulo, aos pés da sua dama,Parece um moribundo a afagar o sepulcro.
Mas que venhas do céu ou do inferno, que importa,Beleza! Monstro ingênuo, assustador, excessivo!Se o teu olhar, teus pés, teu riso, abrem a portaDe um Infinito que amo e nunca conheci?
De Satanás ou de Deus, que importa? Anjo ou Sereia,Se tu tornas – ó fada de olhos de veludo,Ritmo, perfume, luz, ó rainha perfeita! –Mais leve cada instante e menos feio o mundo?