نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویمزبانم در دهان باز بسته است
در تنگ قفس باز است و افسوسکه بال مرغ آوازم شکسته است
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویمغمی در استخوانم می‌گدازد
خیال ناشناسی آشنارنگگهی می‌سوزدم گه می‌نوازد
پریشان سایه‌ای آشفته‌آهنگز مغزم می‌تراود گیج و گمراه
چو روح خوابگردی مات و مدهوشکه بی‌سامان به ره افتد شبانگاه
درون سینه‌ام دردی‌ست خونبارکه همچون گریه می‌گیرد گلویم
غمی آشفته دردی گریه‌آلودنمی‌دانم چه می‌خواهم بگویمنمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
I do not know what I am going to sayMy tongue is sealed, when my mouth is not sealedThe cage's closed door is open (now), alasThe wing of my chanting bird is brokenI do not know what I am going to sayA sorrow is burning in my bonesAn unfamiliar dream with familiar coloursSometimes burns me, and other times makes music on me
A bewildered shadow, out of tuneEmanates from my mind, confused and wastedLike a wandering ghost, perplexed and mesmerizedWhich takes a road to nowhere in the nighttimeDeep inside of my chest, there is a bleeding painWhich makes me choke just like a sobA stunned sorrow, a weeping painI do not know what I am going to sayI do not know what I am going to say
This is actually a poem by: Hooshang Ebtehaj