L'albatros
Souvent, pour s'amuser, les hommes d'équipagePrennent des albatros, vastes oiseaux des mers,Qui suivent, indolents compagnons de voyage,Le navire glissant sur les gouffres amers.
A peine les ont-ils déposés sur les planches,Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux,Laissent piteusement leurs grandes ailes blanchesComme des avirons traîner à côté d'eux.
Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule !Lui, naguère si beau, qu'il est comique et laid !L'un agace son bec avec un brûle-gueule,L'autre mime, en boitant, l'infirme qui volait !
Le Poète est semblable au prince des nuéesQui hante la tempête et se rit de l'archer ;Exilé sur le sol au milieu des huées,Ses ailes de géant l'empêchent de marcher.
الباطروس من ديوان
بطيور الباطروس تلك المخلوقات البحرية الضخمةالمرافقة الكسولة لجوابي البحارحينما تشق سفنهم عباب البحر واجاج الملح
وما ان تحط على سطح السفينةحتى تجر ملوك الافاق هدىفي روعة تدعو للرثاءاجنحتها الضخمة البيضاء
كما تنجرُّ ُ المجاديف على جانب القاربياله من اخرق وضعيف هذا المسافر المجنحلقد كان قبل وقت وجيز يكسوه البهاءوهو الان قبيح ومثير للضحك و للرثاء
احدهم يمعن في مضايقته بمداعبته السخيفة المٶديةو الاخر يومىء اليه ويتبعه هازئا من عجزه المهيضان الشاعر شبيه بامير الافاق هذايرتاد العواصف ويهزأ من نبل الصيد
... / ...
Az albatrosz
Olykor matrózi nép, kit ily csiny kedvre hangol,Albatroszt ejt rabúl, vizek nagy madarát,Mely, egykedvű utas, hajók nyomán csatangol,Míg sós örvényeken lomhán suhannak át.
Alig teszik le a fedélzet padlatára,A kéklő lég ura esetlen, bús, beteg,Leejti kétfelé fehér szárnyát az árvaS mint két nagy evezőt vonszolja csüggeteg.
Szárnyán kalandra szállt, - most sántit suta félsszel,Még tegnap szép csoda, ma rút s röhejre készt,Csőrébe egy legény pipát dugdosva élcel,Egy másik sántikál: hé, így röpűlsz te, nézd!
A költő is ilyen, e légi princnek párja,Kinek tréfa a nyíl s a vihar dühe szép,De itt lenn bús rab ő, csak vad hahota várjaS megbotlik óriás két szárnyán, hogyha lép.
De albatros
Vaak vangt het scheepsvolk, om verveling te verdrijven,De vogel albatros die op zijn wieken wijd,Als lome reisgenoot, elk schip nabij kan blijvenDat over 't bitter diep der oceanen glijdt.
Maar amper prest men hem om op het dek te landen,Of deze vorst van het azuur sleept gelijk tweePeddels zijn grote, witte vleugels tot zijn schandeGrotesk en zielig aan weerszijden met zich mee.
Gevleugeld reiziger, nu krachteloos, onhandig!Komiek en lelijk ook, voorheen zo'n lust voor 't oog!De een brandt met een pijp zijn snavel en de anderHinkt honend het onmachtig dier na dat eens vloog!
De Dichter is gelijk die prins der hemelsferen,Hij die met storm verkeert, lacht boog en schutter uit;Gebannen aan de grond, waar spotters hem kleineren,Wordt hij door reuzenwieken in zijn gang gestuit.
"Albatros"
Czasami dla zabawy uda się załodzePochwycić albatrosa, co śladem okrętuPolatuje, bezwiednie towarzysząc w drodze,Która wiedzie przez fale gorzkiego odmętu.
Ptaki dalekolotne, albatrosy białe,Osaczone, niezdarne, zhańbione głęboko,Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałeI jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką
O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska,Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!Ktoś ci fajką w dziób stuka, ktoś dla pośmiewiskaPrzedrzeźnia twe podrygi, skrzydlaty kaleko!
Poeta jest podobny księciu na obłoku,Który brata się z burzą, a szydzi z łucznika;Lecz spędzony na ziemię i szczuty co krokuWiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka
Albatrosul
Adesea marinarii, voind să se desfete,Atrag pe punți în cursă gigantici albatroziCe însoțesc corăbii, în legănate cete,Pe-abisuri îmblănzite prin jertfe de matrozi.
Dar cum se văd pe scînduri, stăpînitorii slăviiDevin ne-ndemînatici și înduioșătorÎși poartă vastele-aripi tîrîș pe puntea năviiCa vîsle ostenite pe laturile lor.
Fochistu-i necăjește și, șchiopătînd, dă zorulSă imiteze mersul sfioșilor captivi -Ridicol, slab și trîndav s-arată zburătorulIntimidat de rîsul matrozilor naivi.
Poetul e asemeni monarhului furtuniiCe vizitează norii rîzîndu-și de arcași -Proscris pe sol, în prada prigoanei și-a minciunii,De aripile-i vaste se-mpiedică în pași.
Albatros
Sık sık, eğlenmek için, acımasız tayfalarYakalar albatroslari, bu muazzam deniz kuşlarını,Ürkütücü sularda yol alan gemileri izleyenYolculukların vurdumduymaz arkadaşları.
Gökten inen tasasız, bu utangaç krallarGüvertelerin üstüne kondukları zamanGeniş kanatlarını sofuca bırakırlar,Yorgun kürekler gibi, sular üstünde kayan.
O kanatlı yolcu ne miskin, ne sümsüktür!Ne çirkin, ne gülünçtür o güzel kuş şimdi!Topallar kimi, uçan sakata öykünür,Bir pipoyla gagasını dürtükler kimi!
Ozan, ey bulutlardan toprağa sürgün ece,Oklara göğüs geren, dostu fırtınaların,Yuhlarlar yeryüzünde, seni de, gündüz geceUçmana engel olur, ağır dev kanatların.
信天翁
水手们常常是为了开心取乐，捉住信天翁，这些海上的飞禽，它们懒懒地追寻陪伴着旅客，而船是在苦涩的深渊上滑进。
一当水手们将其放在甲板上，这些青天之王，既笨拙又羞惭，就可怜地垂下了雪白的翅膀，仿佛两只桨拖在它们的身边。
这有翼的旅行者多么地靡萎！往日何其健美，而今丑陋可笑！有的水手用烟斗戏弄它的嘴，有的又跛着脚学这残废的鸟！
诗人啊就好像这位云中之君，出没于暴风雨，敢把弓手笑看；一旦落地，就被嘘声围得紧紧，长羽大翼，反而使它步履艰难。