Charles Baudelaire "J'aime le souvenir de ces époques nues..." paroles

Traduction vers:csdeesitplptru

J'aime le souvenir de ces époques nues...

J'aime le souvenir de ces époques nues,Dont Phoebus se plaisait à dorer les statues.Alors l'homme et la femme en leur agilitéJouissaient sans mensonge et sans anxiété,Et, le ciel amoureux leur caressant l'échine,Exerçaient la santé de leur noble machine.Cybèle alors, fertile en produits généreux,Ne trouvait point ses fils un poids trop onéreux,Mais, louve au cœur gonflé de tendresses communes,Abreuvait l'univers à ses tétines brunes.L'homme, élégant, robuste et fort, avait le droitD'être fier des beautés qui le nommaient leur roi ;Fruits purs de tout outrage et vierges de gerçures,Dont la chair lisse et ferme appelait les morsures !Le Poëte aujourd'hui, quand il veut concevoirCes natives grandeurs, aux lieux où se font voirLa nudité de l'homme et celle de la femme,Sent un froid ténébreux envelopper son âmeDevant ce noir tableau plein d'épouvantement.Ô monstruosités pleurant leur vêtement !Ô ridicules troncs ! torses dignes des masques !Ô pauvres corps tordus, maigres, ventrus ou flasques,Que le dieu de l'Utile, implacable et serein,Enfants, emmaillota dans ses langes d'airain !Et vous, femmes, hélas ! pâles comme des cierges,Que ronge et que nourrit la débauche, et vous, vierges,Du vice maternel traînant l'héréditéEt toutes les hideurs de la fécondité !

Nous avons, il est vrai, nations corrompues,Aux peuples anciens des beautés inconnues :Des visages rongés par les chancres du cœur,Et comme qui dirait des beautés de langueur ;Mais ces inventions de nos muses tardivesN'empêcheront jamais les races maladivesDe rendre à la jeunesse un hommage profond,- A la sainte jeunesse, à l'air simple, au doux front,A l’œil limpide et clair ainsi qu'une eau courante,Et qui va répandant sur tout, insoucianteComme l'azur du ciel, les oiseaux et les fleurs,Ses parfums, ses chansons et ses douces chaleurs !

Lubię tych nagich epok bawić się wspomnieniem...

Lubię tych nagich epok bawić się wspomnieniem,Których posągi Febus złocił swym promieniem.Wówczas mąż i niewiasta, w pełnym sił rozwoju,Pili rozkosz bez kłamstwa i bez niepokoju,A niebo, podniecając ich mlecz pacierzowy,Wzmacniało tylko zdrowie szlachetnej budowy.Wówczas łono Cybeli, hojnej karmicielki,Nie liczyło swych dzieci za ciężar zbyt wielki;Wilczyca, z sercem wzdętem miłością, wspaniała,U swych brunatnych piersi wszechświat wykarmiałaMąż wyniosłej postaci, silny, mógł się śmiałoPysznić gronem piękności, co go królem zwało,Pysznić się ich powabem, nieskażonym niczem,Gładkiem, twardem, nęcącem ich ciałem dziewiczem!Poeta, w którym dziś się chęć poznania zbudzi,Tych wielkości pierwotnych, — gdy wejdzie śród ludziTam, gdzie się ciało mężów i niewiast obnaża,Chłód mu owiewa duszę, oko się przerażaObrazem pełnym grozy ich nędz i skażenia.Potwory, co zmuszacie żałować odzienia!O, kalectwa! o, kształty śmieszne, godne maski!Krzywe, chude: tu brzuchacz, ówdzie szkielet płaski,Które bożek korzyści twardy, nieugięty,Jeszcze w pieluchach ścisnął żelaznemi pęty!I wy, niewiasty biedne, blade jak gromnice,Które rozpusta żywi i żre; — wy, dziewice,Dziedziczące występków matek smutne piętno,I ohydę płodności, w zużytych tak wstrętną!

Mamy wprawdzie my, ludy w zepsuciu chowane,Piękności starożytnym narodom nieznane:Twarze, strawione rakiem, który serca toczy,Rzekłbyś, chorobliwości jakiś wdzięk uroczy;Lecz wymysły, stworzone przez Muzę późniejsząNigdy w schorzałych rasach podziwu nie zmniejszą,Jakiego młodość ludzka jest przedmiotem godnym:Święta, pełna prostoty, o czole pogodnem,Młodość z okiem przejrzystem, jak wodne kryształy,Co nie troszczy się o nic, tylko na świat całyZlewa jak niebo — błękit, jak ptak śpiew, woń — kwiaty,Swoje ciepło serdeczne, pieśni, aromaty.

Ici on peut trouver les paroles de la chanson J'aime le souvenir de ces époques nues... de Charles Baudelaire. Ou les paroles du poème J'aime le souvenir de ces époques nues.... Charles Baudelaire J'aime le souvenir de ces époques nues... texte. Peut également être connu par son titre Jaime le souvenir de ces epoques nues (Charles Baudelaire) texte.