Caged
These are the darkest cloudsThat have surrounded meNow I find myself aloneCaught in a cageThere's no flower I can find in hereNot withering, not pale to me
Everyone with a friendly faceSeems to hide some secret inside
He told me he loved meWhile he laughed in my faceHe just led me astrayHe took my virtueI feel so cold insideSorrow's frozen my mind
My heart is coveredWith thoughts entangledHow could I ever have felt so realIs there a place more lonelyThan I feel withinCould I have seenCould I have knownI just took it as the truth
Everyone with a friendly faceSeems to hide some secret inside
He told me he loved meWhile he laughed in my faceHe just led me astrayHe took my virtueI feel so cold insideSorrow's frozen my mind
Always there to remind meIt keeps me from believingThat someone might be thereWho'll free me and never ever leave me
He told me he loved meWhile he laughed in my faceHe just led me astrayHe took my virtueI feel so cold insideSorrow's frozen my mind
Εγκλειστη
Αυτα ειναι τα πιο σκουρα συννεφαπου με εχουν περικυκλωσειΤωρα βρισκω τον εαυτο μου μονο εγκλειστο σ'ενα κλουβιΔεν υπαρχει ουτε λουλουδι να βρεθει εδωΠου να μη μαραινεταιΗ να ειναι ωχρο σ'εμεναΟλοι με φιλικο προσωποΜοιαζουν να κρυβουν καποιο μυστικο μεσα τους
Εκεινος μου ειπε πως μ'αγαπαειΚαθως με χλευαζε καταμουτραΕκεινος μοναχα με μαθαινε τις κραιπαλεςΜου πηρε καθε ηθικηΝοιωθω τοση παγωνια μεσα μουΗ θλιψη εχει παγωσει το μυαλο μου
Η καρδια μου ειναι καλυμενημε σκεψεις μπερδεμενεςΠως ειναι δυνατον να ειναι τοσο αληθινο ?Υπαρχει μερος πιο μοναχικο οσο αυτο που αισθανομαι μεσα μου ?Μπορουσα να το ειχα καταλαβει ?Μπορουσα να το ξερω ?Απλως το ελαβα ως αληθειαΟλοι με φιλικο προσωποΜοιαζουν να κρυβει καποιο μυστικο μεσα τους
Εκεινος μου ειπε πως μ'αγαπαειΚαθως με χλευαζε καταμουτραΕκεινος μοναχα με μαθαινε τις κραιπαλεςΜου πηρε καθε ηθικηΝοιωθω τοση παγωνια μεσα μουΗ θλιψη εχει παγωσει το μυαλο μου
Παντοτε εκει να μου θυμιζειΠως με εμποδιζει απο το να πιστεψωΠως καποιος μπορει να ειναι εκειΠου θα με ελευθερωσει και ποτε μα ποτε δε θα μ'αφησει
Zamknięta w klatce
Oto najciemniejsze chmuryKtóre mnie otoczyłyDziś odnajduję siebie samotnąZłapaną w klatkęNie potrafię znaleźć tu żadnego kwiatuNi przekwitającego, ni blednącego
Wszyscy z przyjazną twarząZdają się w sobie ukrywać pewną tajemnicę
Powiedział mi, że mnie kochałPo czym śmiał mi się w twarzOn mnie po prostu zwiódłOdebrał mi moją cnotęCzuję się taka oziębła w środkuSmutek zamroził mój umysł
Moje serce jest przykrytePoplątanymi myślamiJak mogłam kiedykolwiek poczuć się tak prawdziwieCzy jest tu gdzieś bardziej samotne miejsceNiż ja czująca się w głębi duszyCzy mogłam zobaczyćCzy mogłam wiedziećWzięłam to jako prawdę
Wszyscy z przyjazną twarząZdają się w sobie ukrywać pewną tajemnicę
Powiedział mi, że mnie kochałPo czym śmiał mi się w twarzOn mnie po prostu zwiódłOdebrał mi moją cnotęCzuję się taka oziębła w środkuSmutek zamroził mój umysł
Zawsze tu, by przypomnieć miPowstrzymuje mnie przed wierzeniem, żeMógłby tu być ktośKto uwolni mnie i nigdy, przenigdy nie opuści
Powiedział mi, że mnie kochałPo czym śmiał mi się w twarzOn mnie po prostu zwiódłOdebrał mi moją cnotęCzuję się taka oziębła w środkuSmutek zamroził mój umysł
U kavezu
Ovo su najtamniji oblacikoji su me okružiliSada pronalazim sebe uhvaćenu u kavezuNema ovde cveta koji se može pronaćiNema grubostiIli bledila za meneSvi sa druželjubivim licemIzgleda da kriju neke tajne iznutra
Rekao mi je da me voliDok mi se u lice smejaoUpravo me je ostavio da zalutamUzeo mi je čednostOsećam se tako hladno iznutraTuga je zamrzla moj um
Moje srce je prekrivenozamršenim mislimaKako ikada može da se oseća ovako stvarno?Da li si mogla videti?Da li sam mogla znati?Uzela sam to jednostavno kao istinuSvi sa druželjubivim licemIzgleda da kriju neke tajne iznutra
Rekao mi je da me voliDok mi se u lice smejaoUpravo me je ostavio da zalutamUzeo mi je čednostOsećam se tako hladno iznutraTuga je zamrzla moj um
Uvek tu da me podsetiČuva me od verovanjaDa će neko možda biti tuKo će me osloboditi i nikada napustiti