Le serpent qui danse
Que j'aime voir, chère indolente,De ton corps si beau,Comme une étoffe vacillante,Miroiter la peau !
Sur ta chevelure profondeAux âcres parfums,Mer odorante et vagabondeAux flots bleus et bruns,
Comme un navire qui s'éveilleAu vent du matin,Mon âme rêveuse appareillePour un ciel lointain.
Tes yeux où rien ne se révèleDe doux ni d'amer,Sont deux bijoux froids où se mêlentL’or avec le fer.
À te voir marcher en cadence,Belle d'abandon,On dirait un serpent qui danseAu bout d'un bâton.
Sous le fardeau de ta paresseTa tête d'enfantSe balance avec la mollesseD’un jeune éléphant,
Et ton corps se penche et s'allongeComme un fin vaisseauQui roule bord sur bord et plongeSes vergues dans l'eau.
Comme un flot grossi par la fonteDes glaciers grondants,Quand l'eau de ta bouche remonteAu bord de tes dents,
Je crois boire un vin de bohème,Amer et vainqueur,Un ciel liquide qui parsèmeD’étoiles mon cœur !
Танцуващата змия
Шарл Бодлер,Цветята на злото, XXVIII:
Обичам да гледам без болкакак тялото ти,плат свит във несигурна ролка,красиво блести.
Връз твойте коси непонятни,где блика лютиввкусът на вълни ароматнив поток синьо-сив,
кат кораб в зори вдигащ котви,по хладен зефир,духът ми да тръгне се готвив далечната шир.
Очите ти, где не се криятгорчилка, ни мед,са накити два, в тях се вияти злато, и мед.
Щом в ритъм вървиш ми се струва --красива без път! --че ти си змия, що танцувана края на прът.
Главата ти, детска, ленива,в поклон след поклон,клатушка се все търпелива,тъй както млад слон.
Снагата ти в пад се разпъва,бърз кораб летящ,и който в морето натъва,пак реи топящ.
Кат ручей, що сили намиравъв ледников гръб,когато вода ти се сбирапо острия зъб,
не вино -- небе сякаш пия --което в гърдими пръсва, с горчива стихияпобедни звезди.
Το Φίδι Που Χορεύει
Πώς μ' αρέσει να θωρώ, ράθυμη, λατρεμένη,Του τόσο όμορφου κορμιού σουΣαν ύφασμα κυματιστό,Το δέρμα ν' αντιφέγγει!
Πάνω στην κόμη σου τη βαθιάΜε τη στυφή ευωδιά,Θάλασσα μυρωμένη κι αλήτισσαΜε γαλανά και μαύρα κύματα,
Σαν πλοίο που αφυπνίζεταιΣτου πρωινού τον άνεμο,Η ψυχή μου ονειροπόλα σαλπάρειΓια μακρινό ουρανό.
Τα μάτια σου, που τίποτε δε φανερώνεταιΓλυκό ή πικρό,Δυο κρύα στολίδια είναι όπου σμίγειΤο σίδερο με το χρυσό.
Κοιτώντας σε να περπατάς ρυθμικά,Πανέμορφη από νωχέλεια,Θα 'λεγες φίδι που χορεύειΣτου μπαστουνιού την άκρη.
Κάτω απ' το φορτίο της οκνηρίαςΤο παιδικό σου κεφάλιΛικνίζεται με τη μαλθακότηταΝεαρού ελέφαντα,
Και το κορμί σου σκύβει και εκτείνεταιΣαν ταχύπλοο σκαρίΠου κυλά από γιαλό σε γιαλό και βουτάΤ' άλμπουρά του στα νερά.
Σαν ένα κύμα φουσκωμένο απ' την τήξηΤων κρυστάλλων που υπόκωφα ηχούν,Όταν το νερό του στόματός σου ανεβαίνει ξανάΣτην άκρη των δοντιών σου,
Νομίζω ένα κρασί Βοημίας πως πίνω,Νικητήριο και πικρό,Ένας ψυχρός ουρανός που σπέρνειΤην καρδιά μου αστέρια!
踊る蛇
可愛い怠け者よ 美しい汝の躯体が絹のように輝くのを 私は見るのが好きだ
汝の深々とした髪は すっぱい匂いがたちこめ群青色に泡立つ さすらいの海のようだ
朝風に目覚めた 船のように私の夢見る心は はるかな空に旅たつ
汝の目は何も映さない やさしさも辛酸も金と鉄とが溶け合った 二つの冷たい真珠のように
汝が投げやりに 歩く姿を見るとそれはまるで杖の先で 踊る蛇を見るかのようだ
物憂げそうな様子で 子どものような汝の頭はあちこちと頼りなく揺れる まるで子像の頭のように
伸びて横たわった汝の躯体は 華奢な船が波に難破し倒れた帆桁が海に 漬かっているかのようだ
氷河の雪解け水が 小川を飲み込むように汝の口から湧き出たつばが 汝の歯を浸すとき
私はそれを一気に飲み干す ボヘミアのワインのように私の心に星をばらまく それは液体の天空だ
Şarpele care joacă
Leneșo, ce-adânc, aproapeTrupul tău m-aduce,Pielea strălucind în apeDe oglinzi năuce!
Prin adâncu-ți păr (o mareRisipind nebuneUnde, aromind hoinareDe-azur și cărbune)
Ca o navă-n zori încearcă,Uluită foarte,Visătoru-mi suflet parcăDrum spre-un cer departe.
Nici amar, nici dulce n-areLoc în ochii-ți: douăGiuvaere reci în careFier cu aur plouă.
Farmec pur, cum calci buimacăDe-atât ritm s-ar pareCă un șarpe-n aer joacăPe-o nuia la soare.
Legeni capul de copilăLeneș să se culce,Pui de elefant cu-agilăBalansare dulce.
Ți se-ntinde și se-ndoaieTrupul ca o navăClătinată care-și moaiePânzele în slavă.
Cum ghețarii plini de furiiIes, topiți, din maluri,Când îți urcă apa guriiCătre buze, valuri,
Parcă beau balsamuri greleDe amar și gloriiȘi-mi presară-n suflet steleBolțile cu norii.