L'héautontimorouménos (*)
Je te frapperai sans colèreEt sans haine, comme un boucher,Comme Moïse le rocher !Et je ferai de ta paupière,
Pour abreuver mon Saharah,Jaillir les eaux de la souffrance.Mon désir gonflé d'espéranceSur tes pleurs salés nagera
Comme un vaisseau qui prend le large,Et dans mon cœur qu'ils soûlerontTes chers sanglots retentirontComme un tambour qui bat la charge !
Ne suis-je pas un faux accordDans la divine symphonie,Grâce à la vorace IronieQui me secoue et qui me mord ?
Elle est dans ma voix, la criarde !C'est tout mon sang, ce poison noir !Je suis le sinistre miroirOù la mégère se regarde.
Je suis la plaie et le couteau !Je suis le soufflet et la joue !Je suis les membres et la roue,Et la victime et le bourreau !
Je suis de mon cœur le vampire,- Un de ces grands abandonnésAu rire éternel condamnés,Et qui ne peuvent plus sourire !
معذب نفسه
سأضربك يا نفسي دون حقد ولا غضبكما يضرب الجزار وكما ضرب موسى الصخرةوسأجعل جفنيك يتفجران بماء العذاب
لأروي صحرائيوستسبح رغبتي المفعمة بالرجاءفي لجة دموعك المالحة
كما تسبح السفينة في عرض البحرونحيبك الغالي الذي أسكر قلبيسيدوّي فيه كالطبل يدق دقات الهجومألسْتُ اللحن الناشز في السمفونية الإلهية
بفضل السخرية النهمةالتي تهزني وتنهشنيأنا الصرخة الحادة في صوتي
والسُّم الأسود في دميأنا المرآة المشؤومة التي تتملىفيها المرأة الشرسة وجهها
أنا الجرح والسكين أنا الخدُّ والصّفعةأنا الجسد ودولاب التعذيبأنا الجلاد والضحية
أنا مصاص دماء قلبيوأحد هؤلاء المنبوذين العظامالذين حُكم عليهم بالضحك المؤبدولكن امتنع عليهم الابتسام
Heautonimoroumenos
Bez nienawiści bić cię będę,Bez gniewu - niby kat ospały,Jak Mojżesz pukał w swoje skały!Chcąc mej Sahary zwilżyć grzędę,
Będę przymuszał twoje oczyDo wylewania wód boleści,Ma żądza, co się bólem pieści,Będzie pływała w tej roztoczy
Jak wielki okręt na mórz szlaku;I pojąc mię w mej treści całej,Twe drogie szlochy będą brzmiałyJak bęben grzmiący do ataku!
I owo do fałszywej nuty-mPodobien w boskiej wszechsymfoniiDzięki żarłocznej tej Ironii,Która mię szarpie kłem zatrutym.
Tylko ten jad ma krew zawiera!Cały pod władzę jej podpadłem!Me serce strasznym jest zwierciadłem,Gdzie się przegląda ta megiera!
Jestem bo raną i bułatem!Jestem kańczugiem oraz skórą!Jestem członkami i torturą,Jestem skazańcem oraz katem!
Mej własnej duszy zmorą srogą!- Jednym z tych wielkich opuszczonych,Na śmiech wieczysty osądzonych,Co się uśmiechać już nie mogą.
Heautontimoroumenos
Te voi izbi fără de grabăSau ură, precum un casap,Aşa cum Moise a datÎn stîncă! Şi din a ta pleoapă,
Pentru-a îneca al meu deşertLacrimi voi face să ţîşnească.Dorinţa-mi plină de speranţăPe plînsu-ţi va pluti încet,
Ca o corabie în largŞi sufletu-mi voi săturaDe-oftatul tău ce va sunaCa un tambur ce dă asalt!
Căci nu sînt oare eu un falsAl preacuratei SimfoniiPrin vrerea asprei IroniiCe muşcătoare e în glas?
Şi-n vocea mea e ţipătoare!Şi-n al meu sînge doar venin!Al unui condamnat la chinSînt o sinistră reflectare.
Sînt rană, un cuţit împlînt!Obraz şi palma care dă!Iar de sînt carne, eu sînt roatăŞi victimă, călău îmi sînt!
Vampir, din inima-i se-nfruptă,Unul din marii-abandonaţiLa rîsul veşnic condamnaţiIar ei nu pot nici să surîdă!