Στην Ανδαλουσία ζούσε μια φοράδράκος με γαλόνια και λογιών φτεράρήμαζε τα σπίτια του φτωχού κοσμάκηκι έσταζε η καρδιά του πίσσα και φαρμάκι
Παραμύθι, παραμύθιπού 'ναι τόσο αληθινό
Με πουγκί γεμάτο κι άδεια κεφαλήδιάλεξε για νύφη την μυριόκαλλημα η γλυκιά αγάπη, ο λαός το ξέρειόταν την αρπάζεις γίνεται μαχαίρι
Παραμύθι, παραμύθιΠού 'ναι τόσο αληθινό
Ξόφλησεν ο δράκος ώρα του καλήπήρε τον καλό της η μυριόκαλληκι ο λαός που ξέρει κι όλα τα νογάειμόνο της αγάπης τ' άστρο προσκυνάει
Once in Andaluciathere lived a a dragon with gallons and lots of feathershe destroyed the houses of the poor peopleand pitch and poison were dripping off his heart
Fairytale, fairytalethat's so real
With a full duffel bag and an empty headhe picked the best one as a bridebut the sweet love, as the people knowwhen you grab it, turns into a knife
Fairytale, fairytalethat's so real
The dragon fell, as I rememberthe best one went with her belovedand the people that know and think of everythingonly praise love's star