Παραμύθι
Στην Ανδαλουσία ζούσε μια φοράδράκος με γαλόνια και λογιών φτεράρήμαζε τα σπίτια του φτωχού κοσμάκηκι έσταζε η καρδιά του πίσσα και φαρμάκι
Παραμύθι, παραμύθιπού 'ναι τόσο αληθινό
Με πουγκί γεμάτο κι άδεια κεφαλήδιάλεξε για νύφη την μυριόκαλλημα η γλυκιά αγάπη, ο λαός το ξέρειόταν την αρπάζεις γίνεται μαχαίρι
Παραμύθι, παραμύθιΠού 'ναι τόσο αληθινό
Ξόφλησεν ο δράκος ώρα του καλήπήρε τον καλό της η μυριόκαλληκι ο λαός που ξέρει κι όλα τα νογάειμόνο της αγάπης τ' άστρο προσκυνάει