Alter Mann
Er wartet auf den MittagswindDie Welle kommt und legt sich mattMit einem Fächer jeden TagDer Alte macht das Wasser glatt
Ich werf' den Stein zu meinem SpaßDas Wasser sich im Kreis bewegtDer Alte sieht mich traurig anUnd hat es wieder glattgefegt
Im weißen Sand der alte MannZitternd seine Pfeife raucht.Nur das Wasser und ich wissen,Wozu er diesen Fächer braucht.
Die Ahnung schläft wie ein Vulkan.Zögernd hab' ich dann gefragt.Den Kopf geneigt, es schien, er schläftHat er, bevor er starb, gesagt:
Das Wasser soll dein Spiegel sein.Erst wenn es glatt ist, wirst du sehen,Wieviel Märchen dir noch bleibt,Und um Erlösung wirst du flehen.
Den Fächer an den Leib gepresstIm Todeskrampf erstarrt die HandDie Finger mussten sie ihm brechenDer Fächer bleibt zurück im Sand
Den Alten ruf' ich jeden Tag,Er möchte mich doch hier erlösen.Ich bleib' zurück im Mittagswind,Und in dem Fächer kann ich lesen.
Das Wasser soll dein Spiegel sein.Erst wenn es glatt ist, wirst du sehen,Wieviel Märchen dir noch bleibt,Und um Erlösung wirst du flehen.
الرجل العجوز
ينتظر ريح الظهيرةتأتي الموجة و تتلاشىبمروحة و كل يومالعجوز يبسّط صفحة الماء
أرمي الحجر لأتسلىيتحرك الماء في دوائرالعجوز ينظر إلي بحزنو يبسّط الماء مجددا
العجوز في الرمل الأبيضمرتعشا يدخن غليونهفقط أنا و الماءنعرف لم يحتاج هذه المروحة
الأفكار نائمة كبركانسألته حينئذ مترددامطأطئا رأسه كأنه نائمقال قبل أن يموت
يجب أن يكون الماء مرآتكفقط حين ينبسط, سترىكم خرافة تبقت لكو ستتوسل للخلاص
ضم المروحة إليهفي سكرات الموت تجمدت يدهاضطروا لكسر أصابعهو بقيت المروحة في الرمل
أنادي العجوز كل يوملقد أراد أن يخلصني هناأبقى في ريح الظهيرةو في المروحة يمكنني أن أقرأ
يجب أن يكون الماء مرآتكفقط حين ينبسط, سترىكم خرافة تبقت لكو ستتوسل للخلاص
Ο γέροντας
Περιμένει για τον μεσημεριανό άνεμοτο κύμα έρχεται και τραβιέται μακριάμε έναν ανεμιστήρα κάθε μέραο γέροντας ηρεμεί το νερό
Ρίχνω μία πέτρα για την πλάκα μουτο νερό κινείται σε κύκλουςο γέροντας με κοιτάζει λυπημένακαι το ηρεμεί ξανά
Στην άσπρη άμμο ο γέρονταςκαπνίζει την πίπα του, τρέμονταςμόνο εγώ και το νερό ξέρουμεγιατί χρειάζεται τον ανεμιστήρα
Η προαίσθηση κοιμάται σαν ένα ηφαίστειοδιστακτικά τον ρώτησατο κεφάλι του γερμένο,μοιάζει να έχει κοιμηθείείπε, πριν πεθάνει
Το νερό οφείλει να είναι ο καθρέφτης σουόταν θα είναι ήρεμο, θα μπορέσεις να δειςπόσα παραμύθια μένουν για σένακαι θα ικετεύεις για λύτρωση
Ο ανεμιστήρας συμπίεζε το σώμα τουσε σπασμούς θανάτου, το χέρι του ξυλιάζειέπρεπε να του σπάσουν τα δάχτυλαο ανεμιστήρας μένει πίσω, στην άμμο
Καλώ τον γέροντα κάθε μέραμπορεί να με λυτρώσειέμεινα πίσω, στον μεσημεριανό άνεμοκαι στον ανεμιστήρα μπορώ να διαβάσω
Το νερό οφείλει να είναι ο καθρέφτης σουόταν θα είναι ήρεμο θα μπορείς να δειςπόσα παραμύθια μένουν για σένακαι θα ικετεύεις για λύτρωση
Tangata'eiki
Ne tali ki he havili 'o e 'ahohoataHa'u 'a e peau 'o matemateMo e ha ii he 'aho kotoa pe'Ai 'e he malohi mu'a ki laolao 'a e vai.
Li noa'ia1au 'a e makaUe'i 'a e vai'Oku ou loto mamahi 'ia te he motu'a naPea ne toe tafi ia ke tofu.
Tu'u 'e he tangata'eiki 'i he 'one'onehinaTetetete'i hono ki'i me'aifi'Ilo'i pe 'e au mo e vai'Ai ai 'oku 'omi 'a e ii ko ia.
Mohe 'a e fakakaukau ko ia 'o hange ko e mo'ungavela'O mahalo na'e eke ki aiPea tule'i 'e he 'ulu pea sio ia ki he'ene moheNaa ne pehe'i ai kimu'a 'o 'ene mate.
Pau ke hoko ki ha sioataa 'e he vai'E kapau 'oku hekeheke ia pea te ke sioTalatupu'a toko fiha 'oku nofo 'i loto koePea (te) ke hola mei he fakamolemole.
Lomi 'e he ii ki he jino'I he langa 'o e mate pea fefeka 'a e nimaPau ke mapaki ia 'a e louhi'inimaNofo pea foki 'e he ii ki he 'one'one.
Ui au 'a e uiuimu'a he 'aho kotoa peNe fie ma'u keu vete heniNofo au foki 'i he havili 'o e 'ahohoataPea lava au keu lau'i ai 'a e ii.
Pau ke hoko ki ha sioataa 'e he vai'E kapau 'oku hekeheke ia pea te ke sioTalatupu'a toko fiha 'oku nofo 'i loto koePea (te) ke hola mei he fakamolemole.