Воды арыка бегут, как живые,Переливаясь, журча и звеня.Возле арыка я помню, впервыеГлянули эти глаза на меня.
В небе блещут звезды золотые.Ярче звезд очей твоих краса.Только у любимой могут быть такиеНеобыкновенные глаза!
Где бы я ни был: в пустыне безбрежной,В море, в горах с пастухом у огня -Эти глаза неотрывно и нежно,Мне помогая, глядят на меня.
В небе блещут звезды золотые.Ярче звезд очей твоих краса.Только у любимой могут быть такиеНеобыкновенные глаза!
Woda w aryku jak żywa w dal płynie,To się przelewa, to zwalnia, to mknie.Koło aryku w pamiętnej godziniePierwszy raz wpadłem w źrenice te dwie.
Złotem błyszczy gwiazd na niebie tysiąc,Piękno twych ócz zamienia je w miedź.Tylko ukochana, śmiało mógłbym przysiąc,Tak niezwykłe oczy może mieć.
Gdzie mnie samotność próbuje zaskoczyć:W górach, w pustyni, na morzu wśród burz,Cały czas patrzą się na mnie te oczy –Mój niestrudzony i czuły mój stróż!
Złotem błyszczy gwiazd na niebie tysiąc,Piękno twych ócz zamienia je w miedź.Tylko ukochana, śmiało mógłbym przysiąc,Tak niezwykłe oczy może mieć.