Charles Baudelaire "Confession" lyrics

Translation to:deesitplptru

Confession

Une fois, une seule, aimable et douce femme, A mon bras votre bras poliS'appuya (sur le fond ténébreux de mon âme Ce souvenir n'est point pâli) ;

Il était tard ; ainsi qu'une médaille neuve La pleine lune s'étalait,Et la solennité de la nuit, comme un fleuve, Sur Paris dormant ruisselait.

Et le long des maisons, sous les portes cochères, Des chats passaient furtivement,L'oreille au guet, ou bien, comme des ombres chères, Nous accompagnaient lentement.

Tout à coup, au milieu de l'intimité libre Éclose à la pâle clarté,De vous, riche et sonore instrument où ne vibre Que la radieuse gaieté,

De vous, claire et joyeuse ainsi qu'une fanfare Dans le matin étincelant,Une note plaintive, une note bizarre S'échappa, tout en chancelant

Comme une enfant chétive, horrible, sombre, immonde, Dont sa famille rougirait,Et qu'elle aurait longtemps, pour la cacher au monde, Dans un caveau mise au secret.

Pauvre ange, elle chantait, votre note criarde : " Que rien ici-bas n'est certain,Et que toujours, avec quelque soin qu'il se farde, Se trahit l'égoïsme humain ;

Que c'est un dur métier que d'être belle femme, Et que c'est le travail banalDe la danseuse folle et froide qui se pâme Dans un sourire machinal ;

Que bâtir sur les coeurs est une chose sotte ; Que tout craque, amour et beauté,Jusqu'à ce que l'Oubli les jette dans sa hotte Pour les rendre à l'Éternité ! "

J'ai souvent évoqué cette lune enchantée, Ce silence et cette langueur,Et cette confidence horrible chuchotée Au confessionnal du coeur.

Wyznanie

O moje ramię gładkim, rozkosznym ramieniem Wsparła się pani raz jedyny(W głębi duszy posępnej nie blaknie wspomnienie Tej jasnej, miłej mi godziny).

Było późno: jak nowy medalion z daleka Jarzyła się pełnia miesiącaI nad uśpiony Paryż spływała jak rzeka Dostojność nocy ciszą tchnąca.

Snuły się jeszcze koty z podcienia w podcienie, Przez bramy miejskie przechodziłyZ uchem na czatach lub też, jak najdroższe cienie, Ospale nam towarzyszyły.

Nagle w tej tak swobodnej ciszy poufałej, Subtelną poświatą olśnionej,Z ust pani, instrumentu, którym przepływały Zawsze najradośniejsze tony,

Z ust pani, jasnej, rześkiej jak w rozbłyskach rana Fanfara świetlana i śpiewna,Wydobyła się nuta dziwnie rozpłakana, Nuta jękliwa i niepewna,

Wątła, niesamowita, niczym dziecko, które - By nie świecić za nie oczyma -W tajemnicy przed światem, ohydne, ponure, W najdalszej piwnicy się trzyma.

Zwierzyłaś mi, aniele, wszystkie swoje bóle: "Jak ten świat pozorami łudziI jak wszędzie, choć w oczy spogląda nam czule, Zdradza się samolubstwo ludzi;

Jaki to trudny zawód być piękną kobietą I jakie to strasznie banalne,Gdy tancerka się spala w uśmiechach, wie to, Bo to uśmiechy machinalne;

Jakaż głupota serce nazywać ostoją; Jak piękno, miłość, wszystko rwie się,A strzępy te, rzuciwszy je w kobiałkę swoją, Niepamięć Wieczności zaniesie!"

Często mi przed oczyma ów księżyc ożywa, Owa cisza i nagłe żale -ów intymny, choć dźwięczy w nim nuta straszliwa, Szept prze serca konfesjonale.

Here one can find the lyrics of the song Confession by Charles Baudelaire. Or Confession poem lyrics. Charles Baudelaire Confession text.