Η πίκρα σήμεραδεν έχει σύνορακι εσύ δεν έπρεπενα μ' αρνηθείς.Καποτε αλίμονοστο μεσοχείμωνοτον ήλιο σου 'φερανα ζεσταθείς.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανόςδεν είναι πια γιορτή.Έγινε τ' όνειρο καπνόςπες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλάει ο ουρανόςμα εσύ καρδιά μην κλαιςκι όταν χτυπάει ο κεραυνόςτραγούδι εσύ να λες.
Νύχτωσε, βράδιασεο κόσμος άδειασεκρύβω το δάκρυ μουκαι καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαιβρεχει και βρέχεσαιποτήρι μου 'δωσεςφαρμακερό.
the bitterness todaydoes not have (a) "borderline"and you should not have"denied" meonce, alasin nid-winterthe "sun", I "brought" to youto "warm" yourself"see" how the "sky" is " crying"it is not (a) "celebration" anymorethe "dream" "turned into" "smoke"tell me "why", "why""see" how the "sky" is "crying"but "you", (oh!) "heart", do not "cry"and when the "lightning" "strikes""you", "sing songs"it's getting dark, night is fallingthe "world" (the "humankind") is "emptied"I "hide" my "tear"and I "await"but you do not "come"it is "raining" and you "get soaked"(a) "glass", you "gave" (to) me"vevomous" (full of "venom"