Όποιος πόνεσε μέσα στη ζωήόποιος έκλαψε σαν μικρό παιδίτώρα τίποτα πια δε σου ζητάμόνο στ' όνειρο θα σ' αναζητά
Άσπρο περιστέρι μεσ' τη συννεφιάμου 'δωσες το χέρι να 'χω συντροφιάάσπρο περιστέρι μαύρο μου φτερόκάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ
Όταν σήκωσα το βαρύ σταυρόμου παράγγειλες να 'ρθω να σε βρωκι όταν δάκρυσα σαν την Παναγιάήταν άνοιξη και Πρωτομαγιά
Άσπρο περιστέρι μεσ' τη συννεφιάμου 'δωσες το χέρι να 'χω συντροφιάάσπρο περιστέρι μαύρο μου φτερόκάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ
who (ever) was "hurt" in "life"who (ever) "cried" (just) like a "little child"no longer is "requesting" any thing from youonly in (a) dream, will be "seeking" youwhite dove, (with)in the "overcast"you "offered" me (a, the) "hand", to have (as a) "companion"white dove, black "feather" of mineevery summer, I will "anticipate" youwhen I "lifted" the "heavy cross"you "sent for" me to "come", to "find" youand when I "cried" like the "All-Saintly" oneit was spring and the "First of May"white dove, (with)in the "overcast"you "offered" me (a, the) "hand", to have (as a) "companion"white dove, black "feather" of mineevery summer, I will "anticipate" you