Η πίκρα σήμεραδεν έχει σύνορακι εσύ δεν έπρεπενα μ' αρνηθείςΚαποτε αλίμονοστο μεσοχείμωνοτον ήλιο σου 'φερανα ζεσταθείςΚοίτα πώς κλαίει ο ουρανόςδεν είναι πια γιορτήΈγινε τ' όνειρο καπνόςπες μου γιατί, γιατίΚοίτα πώς κλάει ο ουρανόςμα εσύ καρδιά μην κλαιςκι όταν χτυπάει ο κεραυνόςτραγούδι εσύ να λεςΝύχτωσε, βράδιασεο κόσμος άδειασεκρύβω το δάκρυ μουκαι καρτερώΜα εσύ δεν έρχεσαιβρεχει και βρέχεσαιποτήρι μου 'δωσεςφαρμακερό
the bitterness todaydoes not have (a) "borderline"and you should not have"denied" me
once, alasin nid-winterthe "sun", I "brought" to youto "warm" yourself
"see" how the "sky" is " crying"it is not (a) "celebration" anymorethe "dream" "turned into" "smoke"tell me "why", "why"
"see" how the "sky" is "crying"but "you", (oh!) "heart", do not "cry"and when the "lightning" "strikes""you", "sing songs"
it's getting dark, night is fallingthe "world" (the "humankind") is "emptied"I "hide" my "tear"and I "await"
but you do not "come"it is "raining" and you "get soaked"(a) "glass", you "gave" (to) me"vevomous" (full of "venom"