Linkin Park "Waiting For The End" lyrics

A végre várva

Ez nem a végEz nem a kezdetCsak egy hang, amint a lázadásÁtleng minden változásértDe figyelsz a tónusáraÉs az erőszak üteméreBár a szavak szilárdnak hangzanakValami üres bennük

Azt mondjuk, igen

Ököl lendül a magasbaMintha ragaszkodnánk valamihez, ami láthatatlanMert a fájdalom és a félelem irgalmában élünkMíg megöljük, elfelejtjük,Hagyjuk, hogy eltűnjön

Várjom, hogy eljöjjön a végBárcsak lenne erőm talpon maradniÉn nem így terveztemKicsúszott a kezeim közül

A fény sebességével cikáznakA gondolatok a fejembenTúl sok dolog maradt kimondatlanulNehéz téged elengedni

Tudom, mibe kerül továbblépniTudom milyen érzés hazudniCsak ki akarom cserélni ezt az életet valami újraRagaszkodni valamihez, ami sosem volt az enyém

Egy üres szobában ülökPróbálom elfelejteni a múltatEz sosem jelentette azt, hogy elégBárcsak ne is lenne

Tudom, mibe kerül továbblépniTudom milyen érzés hazudniCsak ki akarom cserélni ezt az életet valami újraRagaszkodni valamihez, ami sosem volt az enyém

Ami megmaradt a tűz utánÚgy gondoltam, így a helyes, de a helyes helytelen voltMinden utolért a vihar szemébenÉs próbálok rájönni, milyen a továbblépés

Azt sem tudom miket mondtamA szám még mindig mozog, és az elmém már meghaltÖsszerakom a darabkákat, hol kezdjemA vég legnehezebb része az újrakezdés

Csak ki akarom cserélni ezt az életet valami újraRagaszkodni valamihez, ami sosem volt az enyém

Ez nem a végEz nem a kezdetCsak egy hang, amint a lázadásÁtleng minden változásért(Ragaszkodom valamihez, ami sosem volt az enyém)De figyelsz a tónusáraÉs az erőszak üteméreBár a szavak szilárdnak hangzanakValami üres bennük

Azt mondjuk, igen

Ököl lendül a magasbaMintha ragaszkodnánk valamihez, ami láthatatlan(Ragaszkodom valamihez, ami sosem volt az enyém)Mert a fájdalom és a félelem irgalmában élünkMíg megöljük, elfelejtjük,Hagyjuk, hogy eltűnjön

Esperando Pelo Fim

Esse não é o fimEsse não é o começoSó uma voz como um tumultoAbalando toda revisãoMas você ouve o tomE o ritmo violentoEmbora as palavras pareçam estáveisTem algo de vazio nelas

Nós dizemos -- Sim!Com os punhos no arComo se estivéssemos segurando algoInvisível lá em cimaPorque estamos vivendo à mercê daDor e do medoAté estarmos mortos, esqueçaDeixe tudo desaparecer

Esperando pela chegada do fimDesejando ter força pra ficar de péNão foi isso que eu planejeiEstá fora do meu controle...

Voando na velocidade da luzPensamentos girando na minha cabeçaTantas coisas que não foram ditasÉ difícil deixar você ir...

(Oh!) Eu sei como é difícil seguir em frenteEu sei como é mentirTudo que eu queroÉ trocar essa vida por algo novoMe agarrando àquilo que não tenho

Sentando numa sala vaziaTentando esquecer o passadoIsso nunca foi feito pra durarEu não queria que fosse assim...

(Oh!) Eu sei como é difícil seguir em frenteEu sei como é mentirTudo que eu queroÉ trocar essa vida por algo novoMe agarrando àquilo que não tenho

O que sobrou quando o fogo se foi?Eu pensei que fosse certo, mas o certo estava erradoTodos pegos no olho da tempestadeTentando descobrir como é seguir em frenteE eu nem sei que tipo de coisas eu disseMinha boca ficava se mexendo e minha mente estava mortaEstou recolhendo as peças, por onde começar?A parte mais difícil de terminar é começar de novo!!!

Tudo que eu queroÉ trocar essa vida por algo novoMe agarrando àquilo que não tenho...

Esse não é o fimEsse não é o começoSó uma voz como um tumultoAbalando toda revisãoMas você ouve o tomE o ritmo violentoEmbora as palavras pareçam estáveisTem algo de vazio nelas(Me agarrando àquilo que não tenho)

Nós dizemos -- Sim!Com os punhos no arComo se estivéssemos segurando algoInvisível lá em cimaPorque estamos vivendo à mercê daDor e do medoAté estarmos mortos, esqueça, deixe tudo desaparecer(Me agarrando àquilo que não tenho!)

Sonu için bekliyorum

Bu son değil, bu başlangıç da değilSadece isyan gibi bir ses her ezberi sallandıranAma sen sesi dinliyorsun ve şiddetli ritmiSözler düzenli gözükse de, içlerinde bir şeyler boşEvet diyoruz havada uçan yumruklarımızlaSanki birşeye tutunuyor gibiyiz görünmez bir şeyeÇünkü korku ve acının insafına kalmış yaşıyoruzOnu öldürüne, unutana kadar, bırak hepsi yokolsun

Sonun gelmesini bekliyorumAyakta duracak gücü bulmayı dileyerekPlanladığım bu değildiBu kontrolüm dışındaIşık hızında uçuyordumDüşünceler zinhimde dönüyorduÇok fazla şey söylenmeden kaldıGitmene izin vermek zor

Devam etmek için gerekeni biliyorumYalan söylemek nasıl hissettirir biliyorumTüm yapmak istediğimBu yaşamı yeni bir şeyle takas etmekSahip olmadığım bir şeye tutunuyorum

Boş bir odada oturuyorumGeçmişi unutmaya çalışıyorumBu bir daha olmayacağı anlamına gelmezÖyle olmamasını umuyorum

Devam etmek için gerekeni biliyorumYalan söylemek nasıl hissettirir biliyorumTüm yapmak istediğimBu yaşamı yeni bir şeyle takas etmekSahip olmadığım bir şeye tutunuyorum

Yangın söndüğünde geriye ne kaldı?Bunun doğru olduğunu hissettim ama doğru yanlıştıFırtınanın ortasına düştümVe devam etmek nasıl birşeydi çözmeye çalışıyorumVe ne tür şeyler söylediğimi bile bilmiyorumAğzım oynamaya devam etti ve zihnim tükendiÖyleyse, toparlanmaya çalışıyorum, şimdi nerden başlamalı?Bitişin en zor kısmı ise yeniden başlamak!

Tüm yapmak istediğimBu yaşamı yeni bir şeyle takas etmekSahip olmadığım bir şeye tutunuyorumSahip olmadığım bir şeye tutunuyorumSahip olmadığım bir şeye tutunuyorum

Bu son değil, bu başlangıç da değilSadece isyan gibi bir ses her ezberi sallandıranAma sen sesi dinliyorsun ve şiddetli ritmiSözler düzenli gözükse de, içlerinde bir şeyler boşEvet diyoruz havada uçan yumruklarımızlaSanki birşeye tutunuyor gibiyiz görünmez bir şeyeÇünkü korku ve acının insafına kalmış yaşıyoruzOnu öldürüne, unutana kadar, bırak hepsi yokolsun