ز این سفره ی سرد و خالیاز این سر پناه خیالینجاتم بده ، نجاتم بدهاز این خواب عاشق کش بداز این فکر باید نبایدنجاتم بده ، نجاتم بدهاز این صحنه ی پر هیاهوتو از ترس چاقو در آهونجاتم بده ، نجاتم بدهاز این لحظه های کشندهاز این ضجه های زنندهنجاتم بده نجاتم بدهنجاتم بده نجاتم بدهنباید بذاری ستاره بمیرهنباید دل شادی ما بگیرهنباید که این ترس دوری بریزههمین وحشت از تو مردن عزیزههمین نم نم غم ، کنار تو خوبهچه خالی ، چه پر ، مثل شعر نو خوبهجهان با تو سرریز و لبریز رنگهکنار تو آوارگی هم قشنگه
from this cold and empty table-close(means a place that has no profits)from this unreal housesave me,save mefrom this nightmare that kills this loverfrom thinking about musts and must nots(having doubt)save me,save mefrom this messy scenefrom the fear of knife in a gazelle ,you have tosave me,save mefrom this killing(crazy)momentsfrom this eyesore shoutssave me,save mesave me,save meyou dont have to let the star to dieour happiness doesnt have to be sadyou dont have to get over the fear of lonelinessthis fear from killing because of you is lovely!this tears when im near you are so goodWhether effective or not,its good like a new poemthe world with u is filled with colorswith you even being homeless is beautiful