آسمون ابریه اما دیگه بارون نمیادصدای گریه ی بارون توی ناودون نمیاداون که من دوسش دارم از خونه بیرون نمیاد
واسه ی این دل تنها دیگه مهمون نمیاد
نمیاد نمیاد نمیاد تا بدونهجای خالیش تو خونهواسه من یه زندونهدیگه اون دوست ندارهواسه من گل بیارهروی موهام بذاره
یادمه روزی که آشنا شدیمروزی که مثل دو غنچه وا شدیموقتی اون با بوسه لب هامو می بستنم بارون رو لبامون می نشست
نمیاد نمیاد نمیاد تا بدونهجای خالیش تو خونهواسه من یه زندونهدیگه اون دوست ندارهواسه من گل بیارهروی موهام بذاره
It's cloudy but it doesn't rain anymoreThe sound of the rain crying on the tin roof cannot be heard anymoreThe one I love is not coming out of [his] house
No guest is coming to this lonely heart [of mine]
He's not coming, not coming, not coming to know thathis empty place in the housein a prison for meHe doesn't love tobring me flowersand put them on my hair anymore
I remember the day we metthe day we both bloomed like blossomsWhen he would close my lips with a kissthe drops of water would fall on our lips
He's not coming, not coming, not coming to know thathis empty place in the housein a prison for meHe doesn't love tobring me flowersand put them on my hair anymore