ما هر دو یه سقف دیوارامون یه دیوارآسمون یه آسمون بهارامون یه بهاراما قلبامون دوتا دستامون از هم جداگریه هامون تو گلو خنده هامون بی صدا
نتونستم نتونستم تو رو بشناسم هنوزتو مثل گنگی رمز توی یک کتیبه ایکه همیشه با منی اما برام غریبه ای
هنوزم ما می تونیم خورشیدو از پشت ابر صدا کنیم نمی تونیم؟می تونیم بهارو با زمین خسته آشنا کنیم نمی تونیم؟
هم شب و هم گریه ایم درد تو درد منهبگو هم غصه بگو دیگه وقت گفتنهبغض ما نمی تونه این سکوتو بشکنهمردم از دست سکوت یکیمون حرف بزنهفرستنده متن : هیچکس
We both have the same ceiling, the same wallthe same sky the same spring,but our hearts,our hands are separated.We cry in our throats, we laugh quietlyI have not been able to know you yet.You are as mysterious as a code of an inscription,You are always with me but still a stranger.We can still call the sun behind the clouds,can't we?We can still introduce spring to the tired land,can't we?We share the night and cry,your pain is mine.We have the same sorrow,tell me yours,it's time to tellOur spite can't break this silence.I am sick of silence,one of us must talk.