Million Years Ago
[Verse 1]I only wanted to have funLearning to fly, learning to runI let my heart decide the wayWhen I was youngDeep down I must have always knownThat it would be inevitableTo earn my stripes I'd have to payAnd bear my soul
[Chorus]I know I'm not the only oneWho regrets the things they've doneSometimes I just feel it's only meWho can’t stand the reflection that they seeI wish I could live a little moreLook up to the sky, not just the floorI feel like my life is flashing byAnd all I can do is watch and cryI miss the air, I miss my friendsI miss my mother, I miss it whenLife was a party to be thrownBut that was a million years agoA million years ago
[Verse 2]When I walk around all of the streetsWhere I grew up and found my feetThey can't look me in the eyeIt's like they're scared of meI try to think of things to sayLike a joke or a memoryBut they don't recognize me nowIn the light of day
[Chorus]I know I'm not the only oneWho regrets the things they've doneSometimes I just feel it's only meWho never became who they thought they'd beI wish I could live a little moreLook up to the sky, not just the floorI feel like my life is passing byAnd all I can do is watch and cryI miss the air, I miss my friendsI miss my mother, I miss it whenLife was a party to be thrownBut that was a million years agoA million years ago
Преди милион години
Исках само да се забавлявам.Учейки се да летя,учейки се да тичам.Оставих сърцето си да решава накъде да поема когато бях млада.Дълбоко вътре трябва винаги да съм знаела,че ще бъде неизбежно.Да заслужа значките си ще трябва да плащам и да нося душата си.
Знам,че не съм единствената,която съжалява за нещата,които е направила.Понякога се чувствам сякаш съм единствената,която не понася отражението,което вижда.Исками се да поживея малко повече.Да погледна нагоре към небето,не само към земята.Имам чувството,че живота ми си отминава и всичко,което мога да направя е да гледам и да плача.Липсва ми въздуха,липсват ми приятелите.Липсва ми мама.Липсва ми времето,когато живота бе парти да бъде спретнато.Но това бе преди милион години.Един милион години.
Когато обикалям всичките улици на,които израснах и проходих.Те немогат да ме погледнат в очите.Сякаш се страхуват от мен.Опитвам се да измисля какво да кажа.Като шега или спомен.Но сега не ме разпознават.В светлината на деня.
Πριν από Εκατομμύρια Χρόνια
[Α' Στροφή:]Εγώ μονάχα ήθελα να διασκεδάσω,όσο μάθαινα να πετάω, όσο μάθαινα να τρέχω.Επέτρεπα στην καρδιά μου να χαράξει την πορεία,όσο ήμουν νέα.Βαθειά μέσα μου πρέπει πάντα να ήξεραπως αυτό θα ήταν αναπόφευκτο.Για να παρασημοφορηθώ, θα όφειλα να πληρώσωκαι να αναθρέψω την ψυχή μου.
[Χορωδιακό:]Ξέρω πως δεν είμαι η μοναδικήπου μετανιώνει για όσα έκαναν.Ενίοτε απλώς νιώθω πως μόνο εγώδεν αντέχω την αντανάκλαση που βλέπουν.Μακάρι να ζούσα λίγο παραπάνω,να κοίταζα τον ουρανό και όχι μόνο το πάτωμα.Νιώθω πως η ζωή μου φεύγει αστραπιαίακαι εγώ μόνο να παρακολουθήσω και να κλάψω μπορώ.Μου λείπει ο αέρας, μου λείπουν οι φίλοι μου,μου λείπει η μητέρα μου, μου λείπει η στιγμή όπουη ζωή ήταν μια γιορτή να διεξαχθεί.Όμως, αυτό γινόταν πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια.Πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια.
[Β' Στροφή:]Όταν διαβαίνω όλους αυτούς τους δρόμους,όπου μεγάλωσα και στάθηκα στα πόδια μου,δεν μπορούν να με κοιτάξουν κατάματα.Νομίζω πως με φοβούνται.Προσπαθώ να φέρω θέματα για συζήτησηόπως ένα ανέκδοτο ή μια μνήμη,όμως αυτοί δεν με αναγνωρίζουν πλέονμέσα στο φως της ημέρας.
[Χορωδιακό:]Ξέρω πως δεν είμαι η μοναδικήπου μετανιώνει για όσα έκαναν.Ενίοτε απλώς νιώθω πως μόνο εγώουδέποτε έγινα ό,τι νόμιζαν πως θα ήταν.Μακάρι να ζούσα λίγο παραπάνω,να κοίταζα τον ουρανό και όχι μόνο το πάτωμα.Νιώθω πως η ζωή μου φεύγει αστραπιαίακαι εγώ μόνο να παρακολουθήσω και να κλάψω μπορώ.Μου λείπει ο αέρας, μου λείπουν οι φίλοι μου,μου λείπει η μητέρα μου, μου λείπει η στιγμή όπουη ζωή ήταν μια γιορτή να διεξαχθεί.Όμως, αυτό γινόταν πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια.Πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια.
میلیون ها سال پیش
من فقط میخواستم خوش باشمیاد بگیرم پرواز کنم ، یاد بگیرم بدوماجازه دادم که قلبم تصمیم بگیرهوقتی جوان بودمدر اعماق وجودم باید میدونستمکه اجتناب ناپذیر خواهد بودکه بدست بیارم علامتی رو که باید بپردازمو تحمل کنم روحم رو
میدونم که من تنها آدمی نیستمکه از کارایی که کرده پشیمونهبعضی وقتا احساس میکنم که فقط من تنها هستمکسی که نمیتونه بازتابی که میبینه رو بفهمهآرزو دارم که میتونستم بیشتر زنده بمونمکه به آسمون نگاه کنم ، نه فقط به زمیناحساس میکنم که زندگیم داره به سرعت میگذرهو تمام کاری که میتونم انجام بدم اینه که ببینم (زندگیم میگذره) و گریه کنمدلم واسه هوا تنگ شده ، دلم واسه دوستام تنگ شدهدلم برای مادرم تنگ شده ، دلم برای وقتی تنگ شده کهزندگی مثل یه پارتی بود که توش پرتاب شدمولی اون مال میلیون ها سال پیش هستمیلیون ها سال پیش
وقتی توی تمام خیابونایی راه میرم کهتوی اون ها بزرگ شدم و خودمو پیدا کردماون ها (خیابونا) نمیتونن توی چشم من نگاه کننمثل اینه که اونا از من ترسیدنمن سعی میکنم به چیزایی فکرکنم که میخوام بگممثل یه جوک یا یه خاطرهاما اونا دیگه الان منو نمیشناسنتوی روشنایی روز
میدونم تنها کسی نیستم کهاز کارایی که کرده پشیمونهبعضی وقتا حس میکنم تنها کسی هستم کههیچوقت به چیزی که فکر میکرد تبدیل نشدآرزو دارم که بیشتر میتونستم زنده بمونمکه به آسمون نگاه کنم ، نه فقط به زمیناحساس میکنم که زندگیم به سرعت داره میگذرهو تنها کاری که میتونم انجام بدم اینه که نگاه کنم و گریه کنمدلم واسه هوا تنگ شده ، دلم واسه دوستام تنگ شدهدلم واسه مادرم تنگ شده ، دلم واسه وقتی تنگ شده کهزندگی مثل یه پارتی بود که توی اون پرتاب شده بودماما اون ماله میلیون ها سال پیش هستمیلیون ها سال پیش
Miljoner år sedan
[Vers 1]Jag ville bara ha roligtLära mig att flyga, lära mig att springaJag lät mitt hjärta visa vägenNär jag var ungDjupt inom mig har jag väl ändå alltid vetatAtt det här skulle vara oundvikligtFör att förtjäna mina ränder måste jag betalaOch stå ut med min själ
[Refräng]Jag vet att jag inte är den endaSom ångrar det jag gjortMen ibland känns det som om det bara är jagSom inte kan tåla reflektionen som de serJag önskar att jag kunde leva lite merTitta upp mot himlen, inte bara ner mot golvetDet känns som om livet blixtrar förbiOch allt jag kan göra är att se på och brista ut i gråtJag saknar luften, jag saknar mina vännerJag saknar min mamma, jag saknar närLivet var en festMen det var för miljoner år sedanMiljoner år sedan
[Vers 2]När jag går omkring på dessa gatorDär jag växte upp och fann mig självDe kan inte se mig ögonenDet är som om de är rädda för migJag försöker komma på något att sägaSom ett skämt eller minneMen de känner inte igen mig nuI dagsljuset
[Refräng]Jag vet att jag inte är den endaSom ångrar det jag gjortMen ibland känns det som om det bara är jagSom inte kan tåla reflektionen som de serJag önskar att jag kunde leva lite merTitta upp mot himlen, inte bara ner mot golvetDet känns som om mitt liv blixtrar förbiOch allt jag kan göra är att se på och brista i gråtJag saknar luften, jag saknar mina vännerJag saknar min mamma, jag saknar närLivet var en festMen det var för miljoner år sedanMiljoner år sedan