Η τελευταία νύχτα του κόσμου
Πέφτει το χιόνικι εγώ δεν καταλαβαίνω τι πραγματικά νιώθω,Παραδίνομαι, κάθε σημείο αναφοράς έχει χαθεί...Εξαφανισμένα τα πεζοδρόμια και τα σπίτια και οι λόφοι...έμοιαζαν όμορφα χθές.Κι εγώ, εγώ χωμένος στο λευκό του, καθρεφτίζομαι και δεν ξέρω πια τι κοιτάζω.
Έχω συναντήσει το γλυκό σου χαμόγελο,με αυτό το λευκό χιόνι, τώρα με θλίβει,το χιόνι πέφτει και πέφτει μαζί κι ο κόσμος,ακόμα κι αν δεν είναι κρύο αυτό που τώρα νιώθω, και σε θυμάμαι, με θυμάμαι:όλο αυτό το κουράγιο δεν είναι χιόνι.Και δεν λιώνει ποτέ, ακόμα κι αν πρέπει.
Πράγματα που συχνά λένε αυτοσχεδιάζοντας:Αν έχω ερωτευτεί ποτέ στ' αλήθεια ήσουν μόνο εσύ, την τελευταία νύχτα του κόσμου θα την περνούσα μαζί σου ενώ έκλαιγα από χαρά και μόνο εγώ, εγώστον κόσμο μπορώ να καταλάβω πόσο άχρηστο είναι να μισείς βαθιά!
Έχω συναντήσει το γλυκό σου χαμόγελο, με αυτό το λευκό χιόνι, τώρα με θλίβει, το χιόνι πέφτει και πέφτει μαζί κι ο κόσμος, ακόμα κι αν δεν είναι κρύο αυτό που τώρα νιώθω, και σε θυμάμαι, με θυμάμαι: όλο αυτό το θάρρος δεν είναι χιόνι. Και δεν λιώνει ποτέ, ακόμα κι αν πρέπει.
Μην αφήνοντας τρόπο να είμαι καλά,χωρίς εξαιρέσειςΚαταρρέοντας μπροστά σε όλους και μετά χαμογελώντας.Το να αγαπάς δεν είναι δικαίωμα, είναι απλά ικανότηταΚαι το να γελάς με κάθε πρόβλημα...Μέχρι που αυτός που μισεί να τρέμει.
Το γλυκό σου χαμόγελο είναι τόσο διάφανοπου μετά δεν υπάρχει τίποταΕίναι τόσο απλό, τόσο βαθύ, που εκμηδενίζει τα πάντα, και κάνει τον κόσμο να τελειώσει.
...Και μου θυμίζει πως το κουράγιο δεν είναι δεν είναι σαν αυτό το χιόνι.Έχω συναντήσει το γλυκό σου χαμόγελο, με αυτό το λευκό χιόνι, τώρα με θλίβει, το χιόνι πέφτει και πέφτει μαζί κι ο κόσμος, ακόμα κι αν δεν είναι κρύο αυτό που τώρα νιώθω, και σε θυμάμαι, με θυμάμαι: όλο αυτό το θάρρος δεν είναι χιόνι.
A Última Noite No Mundo
A neve cai e eu não entendoO que sinto realmente e me rendoTodo ponto de referência foi embora...Calçadas, casas e colinas desapareceram...Ontem isso parecia bonito.E eu, eu enterrado de sua brancuraMe olho no espelho e não sei maisPara o que estou olhando.Eu encontrei o seu doce sorrisoCom essa neve branca que me incomoda agoraA neve cai e o mundo também caiMesmo se o que sinto não é frioE se lembre, me lembre:Essa coragem toda não é neveEla nunca derrete, nem mesmo se ela deve.Coisas que são ditas se improvisando:Se você se apaixonasse por mim, então seria só vocêEu passaria a última noite do mundo com vocêEnquanto eu choro feliz, e somente euEu posso entender o quão inútil éSe odiar profundamente no mundo!Eu encontrei o seu doce sorrisoCom essa neve branca que me incomoda agoraA neve cai e o mundo também caiMesmo se o que sinto não é frioE se lembre, me lembre:Essa coragem toda não é neveEla nunca derrete, nem mesmo se ela deve.Não se dê um jeito de estar bem sem exceçõesCaia na frente de todos e depois sorriaAmar não é um privilégio, é apenas uma habilidadeRir de cada problemaEnquanto quem odeia treme.O seu sorriso doce é transparente demaisQue depois dele não há nadaEle é simples e profundo demaisQue anula todo o resto e faz o mundo acabarE me lembra que a coragem não é como essa neve.Eu encontrei o seu doce sorrisoCom essa neve branca que me incomoda agoraA neve cai e o mundo também caiMesmo se o que sinto não é frioE se lembre, me lembre:Essa coragem toda não é neve