Քեզ մի օր թողեցի, սերը իմ թաղեցի սև հողի տակ,
Որ քեզ սիրտը իմ մեկընդմիշտ մոռանա:
Ես էլ հետ չեմ դառնա հին կյանքին իմ խավար ու մթի:
Քեզ մի օր թողեցի ու կյանքը իմ հիմքից փոխեցի,
Եվ հիմա ապրում եմ ես՝ մոռանալով,
Թե ինչպես իմ կողքին մեռնում էին
Քո սիրտն ու հոգին՝ կուրանալով, ինձ ուրանալով:
Իմ սերը հիմա դարձել է թշվառ,
Ու առանց քեզ ապրելն է դժվար,
Բայց քեզանից հեռանալով ես փրկեցի ինձ,
Ինձ փրկեցի անվերջ վեճերից:
Այդպիսի կյանք ու սեր պետք չէր ինձ,
Հեռանալով ազատվեցի ես քո դժոխքից:
Ես մեռնում էի քո սառը մի հայացքից ու ծնվում՝ քո բարի մի խոսքից,
Ո՞նց կարող էիր դու տալ հարված մի մարդու,
Ով քեզ ավել եր դասում իր կյանքից:
Պետք չէր քեզ հավատալ ու անխելքի նման սերս տալ՝
Ժպիտ անգամ չստանալով:
Ա՜խր, հենց իմ կողքին մեռնում էին
Քո սիրտն ու հոգին՝ կուրանալով, ինձ ուրանալով:
Իմ սերը հիմա դարձել է թշվառ,
Ու առանց քեզ ապրելն է դժվար,
Բայց քեզանից հեռանալով ես փրկեցի ինձ,
Ինձ փրկեցի անվերջ վեճերից:
Այդպիսի կյանք ու սեր պետք չէր ինձ,
Հեռանալով ազատվեցի ես քո դժոխքից: