Shahin Najafi "دهانی جریده از فریاد" lyrics

دهانی جریده از فریاد

​با دو تا هندانه زیر بغل با همین جان لاغر و زردمفکر کردم که می شود جنگید فکر کردم فقط خودم مردم

مرد بیزار خسته از بیداداز همه سمت نیزه می بارید به خودم آمدم تنم خاریدگفتم از شهر دست بردارید شب شد و سینه را سپر کردم

مثل یک کوه سخت از فولادخواستم مثل آسمان باشم منجی شهر نیمه جان باشمآشیان پرندگان باشم با همین دست خالی و سردمنعره برداشتم که ماه آمد مرد جنگاور سپاه آمدچگوارای بی کلاه آمد گرچه یک بی چراغ شبگردم

همچنان با زبان شعر و غزل همچنان مثل گنده لات محلهمچنان هندوانه زیر بغل شور این قصه را درآوردمبا دهانی جریده از فریاد

یک طرف اجتماع ترسوها یک طرف دوستان و چاقوهاروبرویم سپاه پرروها باید از راه رفته برگردم

راستی هندوانه ها افتادخواستم مثل آسمان باشم منجی شهر نیمه جان باشمآشیان پرندگان باشم با همین دست خالی و سردمنعره برداشتم که ماه آمد مرد جنگاور سپاه آمدچگوارای بی کلاه آمد گرچه یک بی چراغ شبگردم

A Mouth Torn by Outcry

With two watermelons under my armpits (innuendo to inflate with pride)With this very lean and yellow life of mineI thought that it’s possible to fightI thought that only I am the (brave) man!​The weary man, tired of injusticeThe spears came towards me from every sidesI was brought back to myselfMy body itched (innuendo to be ready for challenges)I said “hands off the city”!The night came and I made my chest the shield (innuendo to embrace the danger)​Like a strong mountain made of steel​I wanted to be like the skyto be the savior of the half-dead cityto be the nest for the birdsWith these very empty and cold hands of mine​I shouted that “the moon has come”,the warrior of the army has come ,the hatless “Che Guevara” has comeThough I’m a lightless nightwalker​Still with the language of poetry and chansonYet like the hoodlum of the neighborhoodStill watermelons under armsI overstated this story​With a mouth torn by outcry​By one side is the cowards crowdOn the other side are friends with knivesAt front is the shameless armyI have to go back the same way I’ve come!​Meanwhile the watermelons fell down!​I wanted to be like the skyto be the savior of the half-dead cityto be the nest for the birdsWith these very empty and cold hands of mine​I shouted that “the moon has come”,the warrior of the army has come,the hatless “Che Guevara” has comeThough I’m a lightless nightwalker