پُشتِ سر، پُشتِ سر پُشتِ سر جهنمه روبرو، روبرو قتلگاهِ آدمه
روح جنگلِ سیاه با دستِ شاخه‌هاش داره روحم‌و از من می‌گیره
تا یه لحظه می‌مونم جغدا تو گوشِ هم می‌گن«پلنگِ زخمی، می‌میره»
ترس رفتن تو تنم وحشتِ موندن تو دلم خوابِ برگشتن می‌بینم
هر قدم به هر قدم لحظه به لحظه سایه‌ی دشمن می‌بینم
پُشتِ سر، پُشتِ سر پُشتِ سر جهنمه روبرو، روبرو قتلگاهِ آدمه
ایرج جنتی عطائی
What’s behind, what’s behind is hellWhat’s ahead is the slaughterhouse of humankind.
The ghost of the dark forestwith the hands of its branchesis taking away my soul from meas soon as I stop for a momentthe owls whisper in each other’s ears:“The wounded leopard will die”
Nowhere left to gothe old forest my bridal chamber!The heart of the modest mooncaptured, hung from the branchesI see its demise-
The fear of moving on in my bodythe horror of staying in my soulI dream of returning.
Every step along the wayEvery minute that goes byI see the shadow of the foe.
What’s behind, what’s behind is hellWhat’s ahead is the slaughterhouse of humankind.