خسته و دربدر شهر غممشبم از هرچی شبه سیاه ترهزندگی زندون تلخ کینه هاستتو دلم زخم هزارتا خنجرهچی میشد اون دستای کوچیک و گرمرو سرم دست نوازش میکشیدبستر تنهایی و سرد منوبوسه گرمی به آتیش میکشیدچی میشد تو خونه کوچیک ماغنچه های گل غم باز نمی شدچی میشد هیچکسی تنهام نمیذاشتجز خدا هیچ کسی تنها نمی شدمن هنوز دربدر شهر غممشبم از هر چی شبه سیاه تره...
I'm weary and a wanderer of the town of sorrow,My night is darker than all nights,Life is a cold prison of grudges,In my heart are the scars of a thousand stabs,
What would it be like if those small and warm hands,Stroked my head, caressing,My lonely and cold bed,Was set on fire with a warm kiss,
What would it be like if in our small house,The flowers of sorrow never bloomed,What would be it like if nobody abandoned me,Except god, no one was left alone,
I am still a wanderer of the town of sorrow,My night is darker than all nights,Life is a cold prison of grudges,In my heart are the scars of a thousand stabs