Shokr
عشق تو مست و کف زنانم کردمستم و بیخودم چه دانم کرد
در تنور بلا و فتنه خویشپخته و سرخ رو چو نانم کرد
می پریدم ز دست او چون تیردست در من زد و کمانم کرد
خلق گوید چنان نمی بایدمن نبودم چنین چنانم کرد
پر کنم شکر آسمان و زمینچون زمین بودم آسمانم کرد
از ره کهکشان گذشت دلمزان سوی کهکشان کشانم کرد
نردبان ها و بام ها دیدمفارغ از بام و نردبانم کرد
چون جهان پر شد از حکایت مندر جهان همچو جان نهانم کرد
چون زبان متصل به دل بودمراز دل یک به یک بیانم کرد
بس کن ای دل که در بیان نایدآن چه آن یار مهربانم کرد
پر کنم شکر آسمان و زمینچون زمین بودم آسمانم کرد