Θα φόρτωσα τα πράματαΜια Κυριακή χαράματαΤα φόρτωσα στο φορτηγόΚαι σ άλλο σπίτι πάω εγώΠου τόσα ζήσαμε εδώΚαι έλεγα στον οδηγό
Εγώ που άκουγα βραδιέςΤον πόνο της ακίνητοςΤώρα κατάντησα για δεςΈνας ανεπιθύμητος
Με βλέμμα ασυγκίνητοΈβλεπες ταυτοκίνητοΚαι όπως έφευγα χλωμόςΣαν ζωντανός και σαν νεκρόςΟ τρόπος σου ήτανε σκληρόςΠου δάκρυσε κι ο οδηγός
Εγώ που άκουγα βραδιέςΤον πόνο της ακίνητοςΤώρα κατάντησα για δεςΈνας ανεπιθύμητος
I guess I packed everything upat the crack of the dawn of a Sunday.I loaded them on the truckand I'm heading for the other housewhere we experienced so many memories.And I mentioned to the driver:
"Me, the one who once listened -at nights-to her troubles indefeatable,better find out that I ended upan undesired person."
With an untouchable look,you could see the car.And as I was driving out in a pale tone,as if I were a living dead,your manner was so harshthat even the driver weeped.
"Me, the one who once listened -at nights-to her troubles indefeatable,better find out that I ended upan undesired person."