سقف ما هر دو یه سقف دیوارامون یه دیوارآسمون یه آسمون بهارامون یه بهاراما قلبامون دوتا دستامون از هم جداگریه هامون تو گلو خنده هامون بی صدا
نتونستم نتونستم تو رو بشناسم هنوزتو مثل گنگی رمز توی یک کتیبه ایکه همیشه با منی اما برام غریبه ای
هنوزم ما می تونیم خورشید رو از پشت ابر صدا کنیم نمی تونیممی تونیم بهارو با زمین خسته آشنا کنیم نمی تونیم
هم شب و هم گریه ایم درد تو درد منهبگو هم غصه بگو دیگه وقت گفتنهبغض ما نمی تونه این سکوت رو بشکنهمردم از دست سکوت یکی فریاد بزنه
We share one roof, we share the same wallsWe share one sky, spring is the same for usBut we have two hearts and our hands are separateOur cries are in our throats, and our laughter is silent
I couldn’t have, I couldn’t have known you yetYou’re like the symbols in an inscription,That I always carry with me, but is a stranger to me
We can still call the sun from behind the clouds, can’t we?We can bring the spring to the tired ground, can’t we?
We are the night, we are the cry, your pain is my painTell me, fellow-sufferer, it’s time to tellWe’re choked with tears, but it can’t break this silenceThe silence is killing me, somebody shout……