Vraho vraho | Βράχο Βράχο
Είναι βαριά η μοναξιάείναι πικρά τα βράχιαπαράπονο η θάλασσακαι μου ‘πνιξε τα μάτια
[Ρεφραίν:]Βράχο βράχο τον καημό μουτον μετράω και πονώκι είναι το παράπονό μουπότε μάνα θα σε δω
Πάρε με θάλασσα πικρήπάρε με στα φτερά σουπάρε με στο γαλάζιο σουστη δροσερή καρδιά σου
(ρεφραίν)
Πάρε με να μην ξαναδώτα βράχια και το χάροκάνε το κύμα όνειροκαι τη σιωπή σου φάρο
(ρεφραίν)
Γίνε αστέρι κι ουρανόςγίνε καινούργιος δρόμοςνα μην βαδίζω μοναχόςνα μην πηγαίνω μόνος
(ρεφραίν)