Lapsistain rakkain tää näyttämö onMis kuutamo kujillaan kulkeeTaipunut havu, kesä hoivassa senValkomeren niin aavanJoka aavekuun siivinSaapuu mut kotiin noutamaan
Päällä talvisen maan hetki kuin ikuisuusMi pienen kissan jaloin luokseni hiipiiTääl tarinain lähteellä asua saan misViulu valtavan kaihonIkisäveltään maalaaLaulullaan herättää maan
Αυτή η σκηνή είναι το πιο αγαπημένο μου παιδίΌταν το σεληνόφως περιπλανιέται στα σοκάκιαΈνα λυγισμένο κλαδί, ένα καλοκαίρι φροντίζει γι’ αυτόΛευκή, μεγάλη, ανοιχτή θάλασσαΜε τα φτερά του ένα φεγγάρι φάντασμαΈρχεται να με πάρει σπίτι
Στη γη του χειμώνα μια στιγμή είναι αιωνιότηταΣέρνεται προς εμένα σαν γάταΖω εδώ που η ιστορία ξεκινάειΠου ένα βιολί αντηχεί την αιώνια μελωδία της απέραντης νοσταλγίαςΞυπνώντας τη γη με το τραγούδι του
Od moje djece najdraža je ova pozornicaGdje mjesečina napreduje svojom ulicomSavinuta grančica, ljeto koje se brineO tom širokom bijelom okeanuKoji na krilima mjeseca-duhaStiže da odnese me kući.
Na zimskoj zemlji, trenutak poput vječnostiKoji puže po meni šapama mačićaU korijenima priče ću živjeti, gdjeOgromne čežnje violinaSlika svojom vječnom melodijomSvojom pjesmom budi Zemlju.
Dit stukje is de dierbaarste van mijn kinderenWaar het maanlicht zich verplaatst door steegjesEen gebogen takje, een zomer onder z'n hoedeEen witte open zeeOp de vleugels van een spookachtige maanDie me naar huis brengt
In het winterland is een seconde een eeuwigheidKruipt naar mij op katten potenIk kan hier leven, hier waar het verhaal begintWaar een viool zijn eeuwige melodie klinkt van grote verlangenDat Waakt de aarde met zn lied.