Ach, dzieci, każde z was kochaSzum polskich wierzb i brzózI słońce w górskich potokachI wielki gwiaździsty wózI księżyc, który się błąkaNocą wśród czarnych drzewI polne kwiaty na łąkachMotyle, ptaki i śpiew
Tego was kochać uczyłaTa pani dziś na pomnikuPrzynieście więc dużo kwiatówI śpiewających słowikówI słońce polskie przynieścieI serca ciepłe teżI niech przemówi ten kamieńJak Wisła, jak ptak, jak wiersz
Ah, niños, cada uno de vosotros amael susurro de sauces y abedules polacosy el sol en los torrentes de montaña,y el Carro Mayor1,y la luna que vagapor la noche entre los árboles negros,y flores silvestres en los prados,mariposas, pájaros y el canto.
Os enseñó a amar todo estoaquella señora23, hoy en el monumento.Entonces traed muchas floresy ruiseñores que cantan;traed también el sol polacoy corazones calurosos,y que hable esta piedracomo la Vístula4, como un pájaro, como un poema.