Δεν αντέχω άλλο να ταράζεις τα νεράΔίχως αιτία καμιά ξαναγυρνάςΚαι μας φέρνει ό,τι άσχημο στο μυαλόαπ’ τον θαμμένο καιρόΜικρή εσύ, μικρός κι εγώΚαι περιμένω μόνος κάτω από τη σκεπήνα σταματήσει η βροχήΣκεπή μου εσύ, βροχή μου εσύ
Έχω ανάγκη τα δυο σου χείλη να μου λενΑλήθεια κάθε φοράΝα μην τα λούζει ο φόβος, όταν με κοιτάςαπ’τη συνήθειαΜεγάλωσες, μεγάλωσαΚαι τώρα γίναμε οι δυο μας ένα ρημαδιό,ένα μεγάλο κενόΚι ας μ’ αγαπάς, κι ας σ’ αγαπώ
I can not stand it anymore how you are shaking the watersWithout any reason you come back againAnd it brings every ugly thing to our mindsFrom the buried timeLittle you, little me tooAnd I wait alone under the roofFor the rain to stopYou are my roof, you are my rain
I need your two lips to tell meThe truth every timeDon't let fear wash them, when you look at meFrom habitYou grew up, I grew upAnd now we have both become useless/darnedA big gapAnd let yourself love me, and let me love you