Happy end
Η μέρα αυτήμε βρήκε πάλι μεθυσμένο από ρακίγι’ αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική,έχει ο νους μου μπερδευτείκαι δεν τη βρίσκω πια την άκρηούτε την επιστροφή.
Παίρνω ταξίλέω οδό και αριθμό, αυτό μπορώ,μ’ αφήνει έξω από το σπίτι μου χλωμό,παίρνω κιθάρα, ξεκινώ και έρχομαικάτω απ’ το μπαλκόνι σουκι αρχίζω το χορό.
Είμαι τρελός,ερωτευμένος και πολύ ρομαντικόςγια τον πατέρα σου απλά ενοχλητικός,να σου κι ο αστυνομικόςχειροπέδες να μου βάζειη φωνή μου, λέει, τρομάζει.
Ωωω δε φεύγω από δω,δεν πάω πουθενάμα με παίρνουν σηκωτόμε χώνουν με τη βία μες στο περιπολικό.Κάποιος πρέπει φάρσα να μου κάνειδεν μπορεί σε μένα τώρα να συμβαίνει κι αυτόκαι κείνη να γελάει ειρωνικά απ’ το παράθυροκαι να έχω μείνει εγώ παγωτό.Ωωω δεν το υπολόγισα αυτό!
Η νύχτα αυτήμε βρήκε πάλι κλειδωμένο στο κελίκαι με το μπάτσο να μου λέει «Πάλι εσύ;»,έχει η ψυχή μου πια χαθείκαι δε με νοιάζει αν θα με δούνεδε με νοιάζει τι θα πουν.
Και περπατώστο δρόμο πάλι μόνος δίχως προορισμό,φτάνω στο σπίτι μου τυχαία κι απορώαν έρθω πάλι να σε δωπώς θ’ αντιδράσουν οι γειτόνοικι αν θα πάρουν το εκατό.
Είμαι τρελός,απελπισμένος και στ’ αλήθεια νευρικόςμα για τη μάνα σου απλά ενοχικός.Παίρνω απόψε το βιολί μουκαι τα ίδια Παντελάκη μου,τα ίδια Παντελή μου.
Ωωω δεν ξέρω τι να πωδε βγάζει πουθενάαυτό το σκηνικό,αυτή η ιστορία, σίριαλ τηλεοπτικό.Σίγουρα σε λίγο θα ξυπνήσωκαι θα πω πως όλα ήταν όνειρο κακόκι εσύ στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι αδιάφορακι εγώ θα ευχαριστώ το Θεό.Ωωω μα τον πατάει φορτηγό!