Όλα του κόσμου τα πουλιάόπου κι αν φτερουγίσανόπου κι αν χτίσαν τη φωλιάόπου κι αν κελαηδήσαν
Εκεί που φτερουγίζει ο νουςεκεί που ξημερώνειμαργώνουν τα πουλιά της γηςκι ούτε ένα δεν ζυγώνει
Σαν αερικό θα ζήσωσαν αερικό
Ανάσα είναι καυτερήκαι στέπα του Καυκάσουη σκέψη που παραμιλάκαι λέει τα όνειρά σου
Όσες κι αν χτίζουν φυλακέςκι αν ο κλοιός στενεύειο νους μας είναι αληταριόπου όλο θα δραπετεύει
Σαν αερικό θα ζήσωσαν αερικό
Σαν αερικό θα ζήσωσαν αερικό
All the birds of the world,wherever they might have flapped their wings,wherever they might have built their nests,wherever they might have sung their songs...
In the place where the mind flies away,in the place where the sun rises,the birds of the earth pass awayand no one of them makes it through.
I shall live like a ghost,like a ghost.
It is a fiery breathand a Caucasian steppe,the thought that mumbersand speaks your dreams out.
No matter how many prisons are builtand whether the pressure is risen,our mind is a crazy punkwhich will always escape.
I shall live like a ghost,like a ghost.
I shall live like a ghost,like a ghost.