Setāreye Soheyl - ستارهٔ سهیل
ستارهٔ زیبای سهیلیآخر چرا دوری از ما خیلی
هر دم که میدرخشی شبانهمن میشوم بیتاب و دیوانه
تو همان لبخندی بر لبانمتو همان اشکی بر دیدگانم
تو ای جانِ جانمبیتو تنها میمانمتو ای جانِ جانمبیتو تنها میمانم
تکبرگِ سبزِ باغِ انارممن یه درختم که ریشه ندارمدر این اندوهِ سردِ مهآلودتویی تنها یادگارِ بهارم
بیا تا در آغوشَت بگیرمبیا تا در آرزویَت نمیرم
تو ای جانِ جانمبیتو تنها میمانمتو ای جانِ جانمبیتو تنها میمانم
یادش به خیر آن عصرِ بارانیکه مِهرت آمد در دلْ مِهمانی
شادمان و خندان و مستانهکردی تو در قلبِ من کاشانه
رفتی و گفتی با مهربانینمیتوانی با من بمانی
تو ای جانِ جانمبیتو تنها میمانمتو ای جانِ جانمبیتو تنها میمانم