Günden güne soluyoruz,İçten içe eriyoruz.Ne kaçış var ne bir umut,Yine de onsuz yapamıyoruz.
Bu aşk bir kanser hücresi,Belli yok tedavisi.Sardıkça her yerimizi,Tutkuyla bağlanıyoruz.
Bu kanlı yaratık nereni sardıysa,Hiç düşünmeden hani kesip atarsın ya...Tut ki bu illet kalbine dadandıysa,Kalbini de söküp atamazsın ya...
Varsın solsun çiçeklerim,Ben ölmeyi de beklerim.Yine de kesip atamam seni,Benim tatlı kanserim.Benim tatlı kanserim.
We are fading day after day,Melting on the inside.There is neither an escape nor a hope.Yet we can't live without it.
This love is a cancerous cell,that obviously cannot be cured.As it spreads to every part of ours,We are bounded with passion.
You know how you cut out and throw away without thought,Whichever part of your body this bloody creature infests?How about when this malady haunts your heart?Not like you could throw away your heart.
Let my flowers wither.I could wait for death too.Still I can't cut you out, throw you away,My sweet cancer,My sweet cancer.