کجاست ای یار آغوش تومن سخت را زبان تو باید به این زخم ها دست تو شاید باشد مرهمی باشد مرهمیجهان در جدال و حال من و اشک های نیمه شب و تسکین این بغض با یاد تو شاید کمیکسی جز تو ازدرد ها و درون من آگاه نیستکسی جز تو چون تو برای زمان بزنگاه نیستتو باشی پریشانم پیش تو تو نفی حجابی عریانم پیش تو
کجاست ای یار آغوش تو
تو شور شعور غرور حضور عمیق باوریتو به شکلی عجیب و غریبانه در مسلخ من یاوریتو به اندازه ی بودن منی تو حس ناب شعر خواندنیتو توانایی ساده بودنی تو دلیل محکم خوب مردنی
Beloved, where is your embraceBeloved, where is your embraceI am for hardshipyour tongue mustto these woundsyour hands perhapsshould be a salveshould be a salveThe world in conflict andmy mood and midnight tearsand comforting this lump in the throatwith your memory perhaps a littleNo one but you is aware of the pains and my innermostNo one but you, like you, is on time for the eraWith you being hereI'm distraught before youyou are negation of hijabI'm bare before youBeloved, where is your embraceBeloved, where is your embrace
You are the passionof the senseof the prideof the deep presence of belief
You are in a strange and peculiar waya companion in my slaughter
You are the extent of my existenceyou are the pure sensation of reading a poem
You are the power of being simpleyou are a strong reason for good dying
Beloved, where is your embraceBeloved, where is your embraceBeloved, where is your embraceBeloved, where is your embrace