Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,ούτε φως για να διαβάσωτο γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μουΚαλοκαίρι κι είναι κρύοένα μέτρο επί δύοείναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός,είμαι της γερακίνας γιοςΤι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγέςεγώ αντέχω τις φωτιέςΜάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένοστρώνω για να ξαποσταίνωστο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μουΣτο κελί το διπλανό μουφέραν κάποιον αδελφό μουπόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός...
There's no matress for me to lay on,Or even a light for me to read,Your sweet letter, ah mother1It's summer and it's coldMy cell is,1 meter x 2 meters, ah mother
But I won't live bowed down on my kneesI am the son of a falconSo what if they wound me?I can withstand the firesMom, don't be sad, mom, don't cry
I lay down,A bloody piece of clothing to rest on,The moist cement, ah, motherIn the cell next to me,They brought some brotherHow much longer will this go on? Ah, mother
But I won't live bowed down on my knees.....