Ego kai o kaimos
Εγώ και ο καημός ο αδελφός μου,μόνοι ψαρεύουμε σκυφτοί στην αμμουδιάΧρόνια παλέψαμε στη θάλασσα του κόσμου,αλλά δε πιάσαμε ποτέ μας μια καρδιά
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάωσ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετόΤι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
Εγώ μ’ ένα παράπονο ρωτάω,σε ποιόν γεννήθηκα πικρό αστερισμόΠου όσο πίσω στη ζωή μου κι αν κοιτάωόλα τα χρόνια με θυμάμαι ναυαγό
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάωσ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετόΤι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάωσ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετόΤι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω