Barış Manço "Sakız Hanım ile Mahur Bey" lyrics

Sakız Hanım ile Mahur Bey

Çocukluğumun geçtiği o eski mahalledeAşı boyalı* ahşap eski bir evde otururlardıSakız Hanım'la Mahur BeyBembeyaz tenli bembeyaz saçlıydı Sakız HanımZaten onun için Sakız Hanım derdik kendisinePamuk gibi elleriyle kemençe çalardıEşi Mahur Bey önce biraz nazlanırSonra o da kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım'aBeraber meşk ederlerdi

Yaz akşamlarında açılırdı perdelerYorgun ellerinden dökülürdü nağmeler

İki yıl kadar oluyor önce kanun sustu o eski evdeBirkaç ay sonra da kemençeVe aşı boyalı ahşap evin perdeleriBir daha açılmamak üzere kapandıEvin satılacağı söylentileri başlayınca gittimİçeri girdiğimde eski bir koltuğun üzerindeBoynu bükük bir kanunVe kanunun göğsüne yaslanmış mahsun kemençeyi gördümBizi rahatsız etmeyin der gibiydilerKıyamadımUzaklaştım

Mahur Bey susunca kapandı perdelerSakız Hanım'la bitti o hüzünlü nağmeler

Aşı boyası: Kiremit rengi. Eski ahşap yapıların dış cephesini renklendiren, kırmızıya çalan kiremit rengi boyadır.

Mrs.Sakız and Mr.Mahur

In this old street where I spent my childhoodThey used to live in an old tile red colored woodenhouseMrs.Sakız and Mr.MahurMrs.Sakız used to have white skin and white hairThat's why we called her Mrs.Sakız*She used to play kemancha** with her cottony handsInitially her husband Mr.Mahur had behaved coquettishlyThen he used to accompany Mrs.Sakız with his citherThey used to practice together

Curtains were being opened in summer nightsTunes were being played by their tired hands

It's been almost 2 years since the cither became silentAnd after couple months later kemancha became silentAnd the curtains of tile red colored woodenhouseAnd they were being closed as they are not gonna be opened againI went there when the rumors spread about the house is gonna saleWhen I went inside, on an old sofaI saw a sorrowful citherAnd I saw distressed kemancha lying on the cither's chestThey were be like ' do not disturb us'I wasn't able to spareThen I went away

Curtains were closed when Mr.Mahur became silentSorrowful tunes were ended with Mrs.Sakız